As eleições e a pobreza intelectual: o caso Brasil

As eleições e a pobreza intelectual: o caso Brasil

Em tempos que o clamor por mudanças atinge dimensões mundiais, sejam elas no contexto asiático, árabe, europeu, americano. Uma reflexão é pertinente, que mudança realmente queremos, se poucos sabem realmente quem está por trás das mudanças, o quais serão as consequências dessas mudanças. Compartilho um bom texto, escrito pela Dra. Maria D’Araujo.
Vou dividir este artigo em duas partes: a primeira sobre a banalidade das críticas à democracia brasileira e suas instituições; a segunda acerca da pobreza intelectual no debate dos temas nacionais.
Desde 1945, quando o país ingressou em uma democracia ampliada com extensa participação popular, ocorreram sete eleições presidenciais diretas e competitivas. Na de 1945 foi eleito um general, Eurico Gaspar Dutra. Nas de 1950, 1955 e 1960 houve candidaturas militares: brigadeiro Eduardo Gomes, general Juarez Távora e general Teixeira Lott, respectivamente.
Depois veio a ditadura militar com eleições presidenciais indiretas e generais revezando-se no poder. Em 1989, retomaram-se as consultas democráticas e, desde então, chegamos à quinta eleição sem candidatos militares.
Um dado da atual democracia brasileira é que a política foi desmilitarizada. Para um país com tradição de golpes e de ingerência armada na política este é um fato a ser festejado. Igualmente inéditas são as amplas condições para a organização partidária e para a participação eleitoral. O colégio eleitoral inclui hoje homens e mulheres, alfabetizados ou não, a partir de 16 anos, sem idade-limite para sair do sistema. Ao todo, 70% da população brasileira são eleitores. Nunca tivemos tanta democracia política no país.
Essa democracia emergente permitiu que elegêssemos um suposto outsider em 1989, depois um intelectual em 1994 (reeleito em 1998) e um sindicalista em 2002. Nenhuma democracia estável elegeu, nessa seqüência, presidentes com tais características. Com a atual campanha temos, portanto, muito a comemorar em termos das liberdades políticas e sem elas nenhum de nossos outros problemas pode ser resolvido no longo prazo. Ao lado da democracia política temos estabilidade econômica, uma dádiva para um país que sofreu por mais de uma década com a inflação, e os indicadores sociais apresentam melhoras significantes para a população como um todo.
Transparência — O patrimônio da democracia não parece ser, muitas vezes, valorizado pela classe política e por setores que formam opinião. As denúncias de corrupção no Congresso e no Executivo têm, justamente, alimentado preocupação e desesperança.
Nessa trilha, o Congresso passou a ser exposto como uma chaga nacional quando, na verdade, seus problemas refletem principalmente outras mazelas. A maior delas é a falta de controles sobre os poderes, a falta de transparência e de uma ação mais eficaz das corregedorias, dos tribunais e do Ministério Público. Hoje, não precisamos de qualquer reforma para fazer valer a boa conduta no trato com a coisa pública, apenas precisamos cumprir as leis existentes.
Alguns candidatos vão se deter na fórmula mágica “da” reforma política quando, de fato, nem sabem do que estão falando. O que se quer reformar, quais pontos? Como se “a” reforma fosse um passe mágico para mudar o homem político, velha utopia totalitária.
Todos os países democráticos que quiseram alterar regras em seus sistemas eleitoral e partidário convidaram as universidades para efetuar estudos sobre os impactos de tais mudanças na qualidade da democracia.
Houve discussão com a sociedade. Aqui, joga-se a questão apenas para a classe política e até se falou em Constituinte. Reforma política é tema que agrada, pois passa a idéia de que se sabe exatamente o que fazer para “tudo” funcionar bem.
Reformas políticas no momento envolvem pontos diversos como: fim das coligações nas eleições proporcionais, listas fechadas ou abertas, voto distrital misto ou puro, financiamento público de campanhas, criação da federação de partidos, fidelidade partidária, critérios para alocação de recursos do fundo partidário, entre outras coisas. Cada um destes pontos não apresenta qualquer consenso entre os partidos e tem implicações sérias sobre a expressão da vontade do eleitor. “A” reforma não deve ser apresentada como panacéia.
Lembre-se que este ano entra em vigor a cláusula de barreira, ou de desempenho, que reduzirá de cerca de 20 para sete ou oito o número de partidos representados no Congresso Nacional. Esta medida tem um impacto profundo, para o bem ou para o mal, sobre o futuro de nosso sistema partidário e pouco se fala nisso. Se o problema era, em nome da governabilidade, diminuir o número de partidos muito será feito nesse sentido com a novidade que entra em vigor.
Um aspecto importante nesta eleição é lembrar que bater no Congresso pode dar voto para alguns candidatos ao Executivo, mas não é boa política para valorizar a democracia. Maus políticos, como maus médicos, maus jornalistas etc. sempre existiram. Na medida em que o país vai mergulhando em uma democracia de massas, com amplas oportunidades para todos, é razoável supor que a qualidade de alguns candidatos caia ou que a esperteza de alguns cresça. A saída não é criticar o Congresso, mas garantir mais controles e maior presteza na aplicação das leis.
Responsabilidade — O segundo aspecto, a abordagem dos problemas nacionais, é desolador.
Tudo é reduzido a questões pedestres e a platitudes de teor duvidoso. Do lado do governo a ênfase é no preço da cesta básica como se o estômago fosse o único vetor da política. A fome e a má alimentação são, sem dúvida, problemas graves, muito graves, mas isso não pode substituir a responsabilidade com outros aspectos no trato da coisa pública. Os pobres viraram alvo eleitoral, a pobreza virou moeda política para setores progressistas tradicionalmente contrários ao assistencialismo. Governar para os pobres é a meta de alguns candidatos. A tônica do establishment lembra os velhos manuais marxistas que ensinavam que entre a comida e a liberdade, a primeira era a mais importante. Hoje, o povo está sendo levado a pensar que entre a cesta básica e o governo responsável, rifa-se o segundo. Os tempos são de um novo economicismo, não em nome de uma classe ou da revolução, mas de projetos sem fôlego, em nome do curto prazo eleitoral. A valer algumas das tendências atuais poderíamos ser no futuro breve uma grande Cuba: crianças alimentadas e na escola, mas jovens sem perspectiva de futuro.
Falta criatividade para construir o futuro. O curto prazo é importante — quem tem fome tem pressa —, mas isso deve ser apenas um começo. Especialistas de instituições governamentais mostram a precariedade de nossas políticas sociais. Caras, vagarosas, pouco eficazes. Fazemos pouco com muito. Faz parte do caudilhismo latino-americano apoiar-se na boa-fé das pessoas, vender ilusões e impor o arbítrio.O continente vive momentos difíceis depois danos de crise econômica e política ou de ditaduras. A falta de perspectiva é parteira de lideranças personalistas e de soluções de curto prazo. O lado bom de tudo é que a sociedade se organiza, a democracia ganha mais densidade, as minorias se expressam, ganham governos como na Bolívia, por exemplo.
Essa repentina entrada de novos atores na política não se faz, contudo, sem custos, como em qualquer momento histórico em que um novo ator ascendeu ao poder. A burguesia fez sua revolução cortando cabeças de reis e rainhas, os operários ganharam voz e voto depois de muito confronto. Hoje, a chegada de novos atores políticos à “elite do poder”, minorias étnicas em outros países e sindicatos no Brasil, não significa rupturas institucionais, confronto de classes. Significa que o governo precisa ser mais responsável, mais republicano, isto é, mais atento à coisa pública.
Os candidatos, é certo, precisam se deter a uma agenda que seja inteligível para o eleitor que quer sim comida, segurança, emprego, saúde, educação e moradia. Ou seja, demanda aquilo que se chama de políticas públicas clássicas. As formas de resolver isso têm variado com o tempo, mas o compromisso do governo com elas não pode mudar. É sua razão de ser. As sociedades precisam de autoridade legítima para resolver essas questões. Desde o jusnaturalismo que emergiu no século XVII discute-se a maneira de criar um governo que represente um contrato entre os homens visando à paz, à segurança, à prosperidade e à liberdade. A partir do século XIX esse pacto incorporou a questão democrática. Essa agenda continua atual.
As sociedades necessitam de tudo isso, mas também de princípios. Se o exemplo vem de cima, nossas elites não têm sido exemplares: praticam, esquecem e perdoam o inadmissível. Nas campanhas tem predominado o imediatismo e o voluntarismo. A segurança pública, por exemplo, deveria ser um eixo fundamental das discussões para o futuro, mas até agora tem servido para um tiroteio particular entre candidatos.
A forma como as campanhas são feitas também não ajuda muito. A imagem supera o conteúdo.
A sociedade no Brasil tem sido melhor que o governo, as instituições são fortes, o país tem sobrevivido a várias crises. No entanto, os valores democráticos ainda são frágeis assim como as noções de direito e justiça. As eleições são momentos especiais para as sociedades atualizarem seu pacto político e social.
Os estadistas precisam, nessas ocasiões, mostrar que sabem articular o presente e o futuro tendo em mira o bem público, a responsabilidade e a ética. Esses princípios não podem ser relativizados.

Elections and the intellectual poverty: the case of Brazil

Elections and the intellectual poverty: the case of Brazil

At times, the cry for change reaches global dimensions, whether in the Asian context, Arab, European, American. A relevant consideration is that we really want change, if few actually know who is behind the changes, what are the consequences of these changes. I share a good text, written by Dr. Mary D'Araujo.
I will divide this article into two parts: the first on the banality of the criticisms of Brazilian democracy and its institutions, the second about the intellectual poverty of the debate on national issues.
Since 1945, when the country joined in a democracy expanded with extensive popular participation, there were seven direct presidential elections and competitive. In 1945 he was elected a General Eurico Gaspar Dutra. In 1950, 1955 and 1960 there was military applications: Brigadeiro Eduardo Gomes, General Tavora and general Teixeira Lott, respectively.
Then came the military dictatorship with indirect presidential elections and generals taking turns in power. In 1989, returned to the democratic consultation and since then we come to the fifth election candidates without military.
A fact of current Brazilian democracy is that politics has been demilitarized. For a country with a tradition of coups and army interference in politics this is a fact to be celebrated. Equally unprecedented are the broad terms for the party organization and electoral participation. The Electoral College now includes men and women, literate or not, from 16 years with no age limit to leave the system. In all, 70% of the population are voters. Never had so much political democracy in the country.
This nascent democracy allowed elegêssemos a supposed outsider in 1989, after an intellectual in 1994 (reelected in 1998) and a union in 2002. No stable democracy elected, in this sequence, presidents with such characteristics. With the current campaign have therefore much to celebrate in terms of political freedoms and without them none of our other problems can be solved in the long term. Beside the economic stability we have political democracy, a boon to a country that suffered for over a decade with inflation, and social indicators show significant improvements for the population as a whole.
Transparency - The heritage of democracy does not seem to be often valued by politicians and by sectors that form opinion. Allegations of corruption in Congress and the Executive have rightly fueled concern and hopelessness.
On this trail, Congress began to be exposed as a national scourge when in fact their problems primarily reflect other ills. The biggest is the lack of controls over the powers, the lack of transparency and more effective action by the internal affairs, courts and prosecutors. Today, we do not need any reform to enforce proper conduct in dealing with public affairs, we need only enforce existing laws.
Some candidates will hold the magic formula "of" political reform when, in fact, not know what they're talking about. What we want to reform, which points? As if "to" reform was a magic pass to change the political man, old totalitarian utopia.
All democratic countries that wanted to change its rules on electoral and party systems invited universities to conduct studies on the impacts of such changes in the quality of democracy.
There was discussion with society. Here, the issue is played only for the political class and even talked of a Constituent Assembly. Political reform is a topic that appeals, as is the idea that one knows exactly what to do "everything" to work well.
Political reforms at the moment involve as many points: the end of coalitions in proportional elections, lists, closed or open, mixed or pure district voting, public financing of campaigns, creation of the federation of parties, party loyalty, criteria for allocation of resources from the party fund, among other things. Each of these points shows no consensus between the parties and has serious implications on the expression of the will of the voter. "The" reform should not be presented as a panacea.
Remember that this year is effective barrier clause, or performance, which will reduce about 20 for seven or eight the number of parties represented in Congress. This measure has a profound impact, for better or for worse, on the future of our party system and little is said about it. If the problem was in the name of governance, reducing the number of parties will be much done in this direction with the news that comes into force.
An important aspect of this election is to remember that hit the Congress can vote for some candidates to the Executive, but it is not good politics to enhance democracy. Bad politicians, like bad doctors, bad journalists etc. always existed. To the extent that the country is plunged into a mass democracy, with ample opportunities for everyone, it is reasonable to assume that the quality of some candidates fall or the cleverness of some grow. The output is not to criticize Congress, but to ensure more control and greater speed in application of laws.
Responsibility - The second aspect, the approach to national problems, is bleak.
Everything is reduced to platitudes and pedestrian issues of questionable content. On the government side the emphasis is on the price of the basket as if the stomach is the only vector of policy. Hunger and poor nutrition are certainly serious, very serious, but it can not replace the responsibility in dealing with other aspects of public affairs. The poor electoral become targets, poverty became a political currency to progressive groups traditionally opposed to welfarism. Govern for the poor is the goal of some candidates. The keynote of the establishment resembles the old Marxist textbooks that taught that between food and freedom, the first was the most important. Today, the people being led to think that among the basic food basket and responsible government, is the second raffle. Times are a new economism, not on behalf of a class or revolution, but projects out of breath, on behalf of short-term election. The worth of some current trends in the near future could be a big Cuba: children fed and in school, but young people without prospects for the future.
Lack creativity to build the future. The short term is important - the hungry in a hurry - but this should only be a beginning. Experts from government institutions show the precariousness of our social policies. Expensive, slow, very efficient. We do very little. It is part of the Latin American caudillo rely in good faith of people, sell illusions and impose arbítrio.O continent lives difficult times after damage to economic and political crisis or dictatorships. The lack of perspective is midwife personality leadership and short-term solutions. The good thing is that society is organized, democracy wins more density, minorities express themselves, gain as governments in Bolivia, for example.
This sudden arrival of new actors in the policy does not, however, without costs, as in any historical moment when a new actor came to power. The bourgeoisie made their revolution cutting heads of kings and queens, the workers gained a voice and vote after much confrontation. Today, the arrival of new political actors to "power elite", ethnic minorities in other countries and trade unions in Brazil, does not mean institutional breakdowns, class struggle. It means that government must be more responsible, more Republican, that is more attentive to public affairs.
The candidates, of course, need to stop an agenda that is intelligible to the voter who wants yes food security, employment, health, education and housing. That is, demand what is called a classic public policy. The ways of solving it have varied over time, but the government's commitment to them can not change. It is their raison d'etre. Companies need to legitimate authority to resolve these issues. Since the natural law that emerged in the seventeenth century it discusses how to create a government that represents a contract between men seeking to peace, security, prosperity and freedom. From the nineteenth century that incorporated the covenant issue of democracy. This agenda continues today.
Companies need all that, but also of principles. If the example from above, our elites have been exemplary: practice, forget and forgive the unacceptable. Campaigns have prevailed and the immediacy of voluntarism. Public safety, for example, should be a fundamental part of the discussions for the future, but has so far served to a firefight between particular candidates.
The way campaigns are run is not helpful. The image goes beyond the content.
The company in Brazil has been better than the government, the institutions are strong, the country has survived many crises. However, democratic values are still fragile and the notions of right and justice. Elections are special moments for the companies update their social and political pact.
The statesmen have at these events show that they know to articulate the present and future with an eye on the public good, responsibility and ethics. These principles can not be relativized.

Les élections et la pauvreté intellectuelle: le cas du Brésil

Les élections et la pauvreté intellectuelle: le cas du Brésil

À certains moments, le cri pour le changement atteint des dimensions mondiales, que ce soit dans le contexte asiatique, arabe, européen, américain. Il est pertinent, c'est que nous voulons vraiment changer, si peu d'entre eux savent qui est derrière les changements, quelles sont les conséquences de ces changements. Je partage un bon texte, rédigé par le Dr Mary Araujo D'.
Je vais diviser cet article en deux parties: la première sur la banalité des critiques de la démocratie brésilienne et de ses institutions, la seconde sur la pauvreté intellectuelle du débat sur les questions nationales.
Depuis 1945, lorsque le pays a rejoint dans une démocratie élargie avec la participation populaire vaste, il ya eu sept élections présidentielles directes et compétitives. En 1945, il a été élu général Eurico Gaspar Dutra. En 1950, 1955 et 1960 il y avait des applications militaires: Brigadeiro Eduardo Gomes, le général Tavora et générale Teixeira Lott, respectivement.
Puis vint la dictature militaire avec indirecte des élections présidentielles et les généraux se relaient au pouvoir. En 1989, retourné à la consultation démocratique et depuis lors, nous arrivons à la cinquième élection sans candidats militaires.
Un fait de la démocratie brésilienne actuelle est que la politique a été démilitarisé. Pour un pays avec une tradition de coups d'État et l'ingérence armée dans la politique, cela est un fait qui doit être célébré. Également sans précédent sont les conditions générales pour l'organisation du parti et la participation électorale. Le collège électoral comprend maintenant les hommes et les femmes, instruites ou non, à partir de 16 ans, sans limite d'âge de quitter le système. En tout, 70% de la population sont des électeurs. Jamais la démocratie tant politique dans le pays.
Cette démocratie naissante a permis elegêssemos un outsider supposée en 1989, après un intellectuel en 1994 (réélu en 1998) et un syndicat en 2002. Pas de démocratie stable élus, dans cette séquence, les présidents de ces caractéristiques. Avec la campagne en cours ont donc beaucoup à célébrer en termes de libertés politiques et sans eux, aucun de nos autres problèmes peuvent être résolus dans le long terme. A côté de la stabilité économique, nous avons la démocratie politique, une aubaine pour un pays qui a souffert pendant plus d'une décennie avec l'inflation, et les indicateurs sociaux montrent des améliorations significatives pour la population dans son ensemble.
Transparence - Le patrimoine de la démocratie ne semble pas être souvent apprécié par les politiciens et les secteurs d'opinion forme. Des allégations de corruption au Congrès et l'exécutif ont à juste titre alimenté l'inquiétude et le désespoir.
Sur ce sentier, le Congrès a commencé à être exposée comme un fléau national, alors qu'en fait leurs problèmes reflètent principalement d'autres maux. La plus importante est l'absence de contrôles sur les pouvoirs, le manque de transparence et une action plus efficace par le Ministère de l'intérieur, les tribunaux et les procureurs. Aujourd'hui, nous n'avons pas besoin de réforme pour faire respecter la bonne conduite dans le traitement des affaires publiques, il suffit de faire appliquer les lois existantes.
Certains candidats tiendra la formule magique "de" la réforme politique, alors qu'en fait, sais pas ce dont ils parlent. Ce que nous voulons la réforme, quels points? Comme si "à" la réforme a été une passe magique pour changer l'homme politique, ancien utopie totalitaire.
Tous les pays démocratiques qui ont voulu modifier ses règles sur les systèmes électoraux et de partis invité aux universités de mener des études sur les impacts de tels changements dans la qualité de la démocratie.
On a discuté avec la société. Ici, la question se joue uniquement à la classe politique et même parlé d'une Assemblée constituante. La réforme politique est un sujet qui fait appel, tout comme l'idée que l'on sait exactement ce qu'il faut faire "tout" pour bien fonctionner.
Les réformes politiques au moment impliquer autant de points: la fin des coalitions dans les élections à la proportionnelle, les listes, ouverte ou fermée, mixtes ou purs circonscription électorale, le financement public des campagnes, la création de la fédération des parties, la loyauté au parti, les critères d'allocation des ressources de la caisse du parti, entre autres. Chacun de ces points montre pas de consensus entre les parties et a de graves conséquences sur l'expression de la volonté de l'électeur. "La" réforme ne devrait pas être présenté comme une panacée.
Rappelez-vous que cette année est la clause barrière efficace, ou la performance, ce qui réduira d'environ 20 pour sept ou huit le nombre de partis représentés au Congrès. Cette mesure a un impact profond, pour le meilleur ou pour le pire, sur l'avenir de notre système de partis et peu est dit à ce sujet. Si le problème a été au nom de la gouvernance, la réduction du nombre des parties sera beaucoup fait dans ce sens avec les nouvelles que l'entrée en vigueur.
Un aspect important de cette élection est de se rappeler qui a frappé le Congrès peut voter pour certains candidats à l'exécutif, mais ce n'est pas une bonne politique de renforcer la démocratie. Bad politiciens, comme les médecins mauvais, mauvais, etc journalistes toujours existé. Dans la mesure où le pays est plongé dans une démocratie de masse, avec de nombreuses possibilités pour tout le monde, il est raisonnable de supposer que la qualité de certains candidats tombent ou l'habileté de certains croître. La sortie n'est pas de critiquer le Congrès, mais d'assurer un plus grand contrôle et une plus grande vitesse dans l'application des lois.
Responsabilité - Le deuxième aspect, l'approche aux problèmes nationaux, sont peu encourageantes.
Tout se réduit à des platitudes et des questions relatives aux piétons de contenu douteux. Du côté du gouvernement met l'accent sur le prix du panier, comme si l'estomac est le seul vecteur de la politique. La faim et la malnutrition sont graves, très graves, mais il ne peut pas remplacer la responsabilité en traitant d'autres aspects des affaires publiques. Les pauvres deviennent des cibles électorales, la pauvreté est devenue une monnaie politique de groupes progressistes traditionnellement opposés à welfarisme. Gouvernement pour les pauvres est l'objectif de certains candidats. Le principal de l'établissement ressemble à les vieux manuels marxiste qui a enseigné que entre la nourriture et la liberté, le premier était le plus important. Aujourd'hui, les gens qui sont amenés à penser que, parmi l'assortiment alimentaire de base et un gouvernement responsable, est la tombola seconde. Les temps sont un économisme nouvelle, non pas au nom d'une classe ou d'une révolution, mais des projets à bout de souffle, au nom de l'élection à court terme. La valeur de certaines tendances actuelles dans un avenir proche pourrait être un grand Cuba: les enfants nourris et à l'école, mais les jeunes sans perspectives d'avenir.
Manque de créativité pour construire l'avenir. Le court terme est important - la faim dans l'urgence - mais ce ne devrait être qu'un début. Des experts des institutions gouvernementales montrent la précarité de nos politiques sociales. Coûteux, lent, très efficace. Nous n'avons que très peu. Il fait partie du caudillo latino-américain fier de bonne foi des gens, vendre des illusions et d'imposer continent arbítrio.O vie des moments difficiles après les dommages de la crise économique et politique ou de dictatures. Le manque de perspective, c'est le leadership de la personnalité sage-femme et des solutions à court terme. La bonne chose est que la société est organisée, la démocratie gagne plus de densité, les minorités de s'exprimer, le gain que les gouvernements de la Bolivie, par exemple.
Cette arrivée soudaine de nouveaux acteurs dans la politique n'a pas, toutefois, sans frais, comme dans n'importe quel moment historique où un nouvel acteur est arrivé au pouvoir. La bourgeoisie fait leur révolution têtes de coupe des rois et des reines, les travailleurs ont acquis une voix et vote après confrontation beaucoup. Aujourd'hui, l'arrivée de nouveaux acteurs politiques à "l'élite au pouvoir», les minorités ethniques dans d'autres pays et les syndicats au Brésil, ne veut pas dire les découpages institutionnels, la lutte des classes. Cela signifie que le gouvernement doit être plus responsable, plus républicain, qui est plus attentif aux affaires publiques.
Les candidats, bien sûr, besoin d'arrêter un programme qui est intelligible à l'électeur qui veut oui la sécurité alimentaire, l'emploi, la santé, l'éducation et le logement. C'est, demande ce qu'on appelle une politique publique classique. Les moyens de la résoudre ont varié au fil du temps, mais l'engagement du gouvernement à leur égard ne peut pas changer. Il est leur raison d'être. Les entreprises ont besoin à l'autorité légitime pour résoudre ces problèmes. Depuis la loi naturelle qui a émergé au XVIIe siècle, il explique comment créer un gouvernement qui représente un contrat entre les hommes qui cherchent la paix, la sécurité, la prospérité et la liberté. Dès le XIXe siècle qui a incorporé la question alliance de la démocratie. Ce programme se poursuit aujourd'hui.
Les entreprises ont besoin de tout cela, mais aussi des principes. Si l'exemple ci-dessus, nos élites ont été exemplaires: pratique, oublier et pardonner l'inacceptable. Des campagnes ont prévalu et l'immédiateté du volontarisme. La sécurité du public, par exemple, devrait être un élément fondamental de la discussion pour l'avenir, mais a jusqu'ici servi à un échange de tirs entre des candidats en particulier.
Les campagnes de conduite des affaires publiques n'est pas utile. L'image va au-delà du contenu.
La société au Brésil a été mieux que le gouvernement, les institutions sont fortes, le pays a survécu à de nombreuses crises. Toutefois, les valeurs démocratiques sont encore fragiles et les notions de droit et la justice. Les élections sont des moments privilégiés pour les entreprises mise à jour de leur pacte social et politique.
Les hommes d'État ont à ces événements montrent qu'ils savent d'articuler le présent et l'avenir avec un œil sur le bien public, la responsabilité et l'éthique. Ces principes ne peuvent pas être relativisé.

Verkiesings en die intellektuele armoede: die geval van Brasilië

Verkiesings en die intellektuele armoede: die geval van Brasilië

By tye, die geroep vir 'n verandering bereik globale dimensies, hetsy in die Asiatiese konteks, Arabiese, Europese, Amerikaanse. 'N tersaaklike oorweging is dat ons werklik wil verander, as daar maar min werklik weet wat agter die veranderinge, wat is die gevolge van hierdie veranderinge. Ek deel 'n goeie teks, geskryf deur Dr Mary D'Araujo.
Ek sal hulle verdeel hierdie artikel in twee dele: die eerste op die alledaagsheid van die kritiek van die Brasiliaanse demokrasie en sy instellings, die tweede oor die intellektuele armoede van die debat oor nasionale kwessies.
Sedert 1945, toe die land het in 'n demokrasie uitgebrei met' n uitgebreide gewilde deelname, was daar sewe direkte presidensiële verkiesings en mededingend te maak. In 1945 is hy verkies 'n Algemene Eurico Gaspar Dutra. In 1950, 1955 en 1960 was daar militêre toepassings: Brigadeiro Eduardo Gomes, Algemene Tavora en algemene Teixeira Lott, onderskeidelik.
Toe het die militêre diktatorskap met indirekte presidensiële verkiesings en generaals neem beurte in krag. In 1989, terug na die demokratiese raadpleging en sedertdien kom ons by die vyfde verkiesing kandidate sonder militêre.
'N feit van die huidige Brasiliaanse demokrasie is dat die politiek is gedemilitariseerde. Vir 'n land met' n tradisie van staatsgrepe en die weermag inmenging in die politiek dit is 'n feit te word gevier. Ewe ongekende is die breë terme vir die party organisasie en verkiesings deel te neem. Die Kieskollege sluit nou manne en vroue, geletterd of nie, van 16 jaar met geen ouderdom beperking van die stelsel te verlaat. In al, 70% van die bevolking is kiesers. Het nog nooit soveel politieke demokrasie in die land.
Hierdie ontluikende demokrasie toegelaat elegêssemos 'n vermeende buitestaander in 1989, na' n intellektuele in 1994 (reelected in 1998) en 'n unie in 2002. Geen stabiele demokrasie verkies word, in hierdie volgorde, presidente met sulke eienskappe. Met die huidige veldtog het dus baie om te vier in terme van politieke vryheid en sonder dat hulle nie een van ons ander probleme opgelos kan word in die lang termyn. Langs die ekonomiese stabiliteit ons politieke demokrasie, 'n seën vir' n land wat gely het vir meer as 'n dekade met inflasie, en maatskaplike aanwysers toon' n aansienlike verbetering vir die bevolking as geheel.
Deursigtigheid - Die nalatenskap van demokrasie nie blyk te wees dikwels gewaardeer deur politici en deur sektore wat deel vorm van mening. Bewerings van korrupsie in die Kongres en die Uitvoerende het tereg aangevuur kommer en hopeloosheid.
Op hierdie roete, Congress begin om blootgestel te word as 'n nasionale plaag terwyl dit in werklikheid hul probleme hoofsaaklik weerspieël ander euwels. Die grootste is die gebrek aan beheer oor die magte, die gebrek aan deursigtigheid en meer effektiewe optrede deur die interne sake, howe en aanklaers. Vandag het ons nie nodig om enige hervorming behoorlike gedrag af te dwing in die hantering van openbare sake, ons moet net bestaande dwing wette.
Sommige kandidate sal die magic formule "van" politieke hervorming hou wanneer, in werklikheid, nie weet wat hulle praat. Wat ons wil hervorming, wat punte? Asof "na" hervorming was 'n magic verby die politieke man, ou totalitêre utopia te verander.
Alle demokratiese lande wat wou sy reëls te verander op verkiesings en partystelsels uitgenooi universiteite studies te doen oor die impak van sulke veranderinge in die kwaliteit van demokrasie.
Daar was gesprek met die gemeenskap. Hier is die kwessie gespeel net vir die politieke klas en selfs gepraat van 'n Grondwetgewende Vergadering. Politieke hervorming is 'n onderwerp wat' n beroep as, is die idee dat 'n mens weet presies wat "alles" om goed te werk te doen.
Politieke hervormings op die oomblik behels soveel punte: die einde van koalisies proporsionele verkiesings, lyste, gesluit of oop, gemeng of pure distrik te stem, openbare finansiering van veldtogte, die oprigting van die federasie van die partye, party lojaliteit, kriteria vir die toekenning van hulpbronne van die party fonds, onder andere. Elk van hierdie punte toon geen konsensus tussen die partye en het ernstige implikasies vir die uitdrukking van die wil van die kiesers. "Die hervorming moet nie aangebied word as 'n wondermiddel.
Onthou dat hierdie jaar is effektiewe versperring klousule is nie, of prestasie, wat ongeveer 20 vir sewe of agt van die aantal partye wat in die Kongres verminder. Hierdie maatreël het 'n groot impak, vir' n beter of vir slegter, oor die toekoms van ons party stelsel en min is gesê oor dit. As die probleem was in die naam van bestuur, die vermindering van die aantal partye sal veel gedoen word in hierdie rigting met die nuus dat in werking tree.
'N belangrike aspek van hierdie verkiesing is om te onthou dat druk op die Kongres kan stem vir' n paar kandidate aan die Uitvoerende, maar dit is nie goed nie politiek demokrasie te versterk. Slegte politici, soos slegte dokters, slegte joernaliste ens altyd bestaan het. Tot die mate dat die land is gedompel in 'n massa demokrasie, met ruim geleenthede vir almal, is dit redelik om te aanvaar dat die gehalte van sommige kandidate val of die vaardigheid van' n paar te groei. Die uitset is nie die Kongres te kritiseer nie, maar meer beheer en 'n groter spoed in toepassing van wette te verseker.
Verantwoordelikheid - Die tweede aspek, die benadering tot nasionale probleme, is somber.
Alles is verminder tot gemeenplase en voetgangers kwessies van twyfelagtige inhoud. Op die regering kant is die klem op die prys van die mandjie asof die maag is die enigste vektor van beleid. Honger en swak voeding is beslis ernstig, baie ernstig, maar dit kan vervang nie die verantwoordelikheid in die omgang met ander aspekte van openbare sake. Die arme verkiesings geword teikens, armoede 'n politieke munt te progressiewe groepe wat tradisioneel teen welfarism. Regeer vir die armes is die doel van sommige kandidate. Die hoofspreker van die stigting ooreenstem met die ou Marxistiese handboeke wat geleer dat tussen voedsel en vryheid, die eerste was die belangrikste. Vandag, synde die mense gelei om te dink dat onder die basiese voedsel mandjie en verantwoordelike regering, is die tweede trekking. Tye is 'n nuwe economism, nie namens' n klas of revolusie nie, maar projekte uit asem, namens kort termyn verkiesing. Die waarde van 'n huidige tendense in die nabye toekoms kan' n groot Kuba: kinders gevoed en in die skool, maar die jong mense sonder vooruitsigte vir die toekoms.
'N gebrek aan kreatiwiteit die toekoms te bou. Die kort termyn is belangrik - die honger in 'n haas - maar dit moet slegs' n begin. Kundiges van die regering instellings toon die kwetsbaarheid van ons sosiale beleid. Duur, stadig, baie doeltreffend nie. Ons doen baie min. Dit is deel van die Latyns-Amerikaanse caudillo staatmaak in 'n goeie geloof van mense, verkoop illusies en lê arbítrio.O kontinent lewens moeilike tye na die skade aan die ekonomiese en politieke krisis of diktatorskappe. Die gebrek aan perspektief is vroedvrou persoonlikheid leierskap en kort-en langtermyn oplossings. Die goeie ding is dat die gemeenskap is georganiseer, demokrasie oorwinning meer digtheid, minderhede uit te druk, kry die regerings in Bolivia, byvoorbeeld.
Hierdie skielike aankoms van nuwe spelers in die beleid nie, maar sonder koste, soos in enige historiese oomblik wanneer 'n nuwe akteur aan bewind gekom het. Die bourgeoisie het hul rewolusie sny hoofde van konings en koninginne, die werkers weer 'n stem en stem na baie konfrontasie. Vandag is die koms van die nuwe politieke akteurs te "power elite", etniese minderhede in ander lande en vakbonde in Brasilië, beteken nie dat institusionele afbreekpunte, klas stryd. Dit beteken dat die regering moet meer verantwoordelik, meer Republikeinse, wat meer aandag aan openbare sake.
Die kandidate, natuurlik, moet 'n agenda wat is verstaanbaar vir die kieser wat wil yes voedselsekerheid, werkverskaffing, gesondheid, onderwys en behuising te stop. Dit is die vraag wat genoem word 'n klassieke openbare beleid. Die weë van die belangrikheid daarvan het gewissel oor die tyd, maar die regering se verbintenis tot hulle kan nie verander nie. Dit is hulle raison d'etre. Maatskappye moet legitieme gesag om hierdie probleme op te los. Aangesien die natuurlike wet wat na vore gekom in die sewentiende eeu dit bespreek hoe 'n regering wat' n kontrak tussen manne op soek na vrede, veiligheid, welvaart en vryheid te skep. Van die negentiende eeu dat die verbond opgeneem uitgawe van demokrasie. Hierdie agenda vandag voortgaan.
Maatskappye moet alles wat nie, maar ook van beginsels. As die voorbeeld van bo af, het ons elites is voorbeeldig: praktyk, nie vergeet en vergewe die onaanvaarbaar. Veldtogte het die oorhand gekry en die onmiddellikheid van voluntarisme. Openbare veiligheid, byvoorbeeld, sou 'n fundamentele deel van die besprekings vir die toekoms wees, maar het tot dusver beteken om' n vuur gevecht tussen spesifieke kandidate.
Die manier waarop veldtogte voer, is nie nuttig. Die beeld verder gaan as die inhoud.
Die maatskappy in Brasilië is beter as die regering, die instellings, is sterk, het die land oorleef baie krisisse. Maar, die demokratiese waardes is nog broos en die begrippe van reg en geregtigheid. Verkiesings is spesiale oomblikke vir die maatskappye werk hulle sosiale en politieke pact.
Die staatsmanne het by hierdie geleenthede te wys dat hulle weet om te artikuleer die huidige en toekomstige met die oog op die openbare belang, verantwoordelikheid en etiek. Hierdie beginsels kan nie relativized word.

انتخابات والفقر الفكري : حالة البرازيل

انتخابات والفقر الفكري : حالة البرازيل

في بعض الأحيان ، صرخة من أجل التغيير تصل إلى أبعاد عالمية ، سواء في السياق الآسيوي والعربي وأوروبا وأمريكا. وهناك اعتبار ذات الصلة هي أننا نريد حقا التغيير ، إذا القليلة نعرف فعلا من يقف وراء هذه التغيرات ، ما هي النتائج المترتبة على هذه التغييرات. أشارك نص جيد ، كتبه الدكتور دي اروجو مريم.
وسوف تقسم هذه المادة إلى قسمين : الأول على تفاهة من الانتقادات الديمقراطية البرازيلية ومؤسساتها ، والثانية حول الفقر الفكري للنقاش حول القضايا الوطنية.
منذ عام 1945 ، حين انضمت الدولة في توسيع الديمقراطية بمشاركة شعبية واسعة ، كانت هناك سبعة انتخابات رئاسية مباشرة وتنافسية. في 1945 انتخب أوريكو العام غاسبار دوترا. في 1955 ، 1950 و 1960 كان هناك التطبيقات العسكرية : Brigadeiro ادواردو غوميز ، تافورا العام والعام تيكسيرا لوت ، على التوالي.
ثم جاءت الدكتاتورية العسكرية مع الانتخابات الرئاسية المباشرة وغير الجنرالات يتناوبون في السلطة. في عام 1989 ، عاد الى التشاور الديمقراطي ومنذ ذلك الحين نأتي إلى المرشحين للانتخابات دون الخامسة العسكرية.
حقيقة الديمقراطية البرازيلي الحالي هو أنه قد تم منزوعة السلاح السياسة. لدولة ذات تقاليد الانقلابات وتدخل الجيش في السياسة وهذا هو الواقع الذي سيحتفل به. لم يسبق له مثيل على حد سواء هي شروط واسعة لتنظيم الأحزاب والمشاركة الانتخابية. الهيئة الانتخابية يشمل الرجال والنساء ، أو لا يعرفون القراءة والكتابة ، من 16 سنة مع عدم وجود الحد الأدنى للسن لمغادرة النظام. في كل شيء ، 70 ٪ من السكان هم من الناخبين. لم يحدث أبدا حتى الديمقراطية السياسية كثيرا في البلد.
هذه الديمقراطية الوليدة في الخارج سمح elegêssemos المفترض في عام 1989 ، بعد الفكرية في عام 1994 (أعيد انتخابه في عام 1998) والاتحاد في عام 2002. لا ديمقراطية مستقرة المنتخبين ، في هذا التسلسل ، مع رؤساء هذه الخصائص. مع الحملة الحالية ولذلك لدينا الكثير للاحتفال في مجال الحريات السياسية وبدونها لا شيء من مشاكلنا الأخرى يمكن حلها على المدى الطويل. بجانب الاستقرار الاقتصادي لدينا الديمقراطية السياسية ، نعمة لهذا البلد الذي عانى لأكثر من عقد مع ارتفاع معدلات التضخم ، وتظهر المؤشرات الاجتماعية تحسنا كبيرا بالنسبة للسكان ككل.
الشفافية -- تراث الديمقراطية لا يبدو أن قيمتها في كثير من الأحيان من قبل السياسيين وقطاعات الرأي شكل ذلك. وأثارت مزاعم الفساد في الكونغرس والسلطة التنفيذية بحق القلق واليأس.
على هذا الطريق ، بدأ الكونغرس أن تتعرض لكارثة وطنية في حين أن مشاكلهم تعكس بالدرجة الأولى غيرها من العلل. اكبر هو عدم وجود الرقابة على السلطات ، وانعدام الشفافية واتخاذ إجراءات أكثر فعالية من قبل المحاكم الداخلية ، والشؤون والمدعين العامين. اليوم ، نحن لسنا في حاجة لفرض أي إصلاح السلوك السليم في التعامل مع الشؤون العامة ، ونحن بحاجة فقط إنفاذ القوانين القائمة.
وبعض المرشحين عقد الصيغة السحرية "" الإصلاح السياسي عندما ، في الواقع ، لا نعرف ما الذي يتحدثون عنه. ما نريد أن الإصلاح ، الذي يشير؟ كما لو كانت "الى" اصلاح وتمريرة سحرية لتغيير الرجل السياسي ، يوتوبيا الشمولية القديمة.
الدعوة موجهة إلى جميع الدول الديمقراطية التي تريد تغيير نظامها على النظم الانتخابية والحزبية الجامعات لإجراء دراسات حول تأثير هذه التغيرات في نوعية الديمقراطية.
وكانت هناك مناقشة مع المجتمع. هنا ، لعبت القضية الوحيدة بالنسبة للطبقة السياسية وتحدث حتى من الجمعية التأسيسية. الإصلاح السياسي هو موضوع الطعون ، كما هو الفكرة القائلة بأن أحد يعرف بالضبط ماذا تفعل "كل شيء" للعمل بشكل جيد.
الإصلاحات السياسية في لحظة تنطوي على العديد من النقاط : نهاية التحالفات في الانتخابات النسبي ، والقوائم ، مغلقة أو مفتوحة ، أو مختلطة الصرفة حي التصويت ، والتمويل العمومي للحملات ، وإنشاء الاتحاد من الأطراف ، والولاء الحزبي ، ومعايير لتخصيص الموارد من صندوق الحزب ، من بين أمور أخرى. كل من هذه النقاط لا يظهر أي توافق في الآراء بين الطرفين ، وتترتب عليه آثار خطيرة على التعبير عن إرادة الناخبين. لا ينبغي أن "" الإصلاحية أن يقدم باعتباره حلا سحريا.
تذكر أن هذا العام هو شرط حاجز فعال ، أو الأداء ، الأمر الذي سيقلل حوالي 20 لمدة سبعة أو ثمانية عدد الأحزاب الممثلة في الكونغرس. هذا الإجراء له أثر عميق ، للأفضل أو للأسوأ ، وعلى مستقبل النظام حزبنا والقليل قال حول هذا الموضوع. وإذا كانت المشكلة في الاسم من الحكم ، والحد من عدد من الأطراف أن تفعل الكثير في هذا الاتجاه مع الأخبار التي تأتي حيز النفاذ.
جانبا مهما من هذه الانتخابات هو أن نتذكر أن المؤتمر يمكن أن تصل إلى التصويت لصالح بعض المرشحين للسلطة التنفيذية ، ولكنها ليست سياسة جيدة لتعزيز الديمقراطية. الساسة السيئة ، مثل الأطباء سيئة ، سيئة الصحفيين الخ موجودة دائما. إلى الحد الذي أغرقت البلد في ديمقراطية جماعية ، مع فرص كبيرة للجميع ، فمن المعقول أن نفترض أن نوعية بعض المرشحين سقوط أو ذكاء من بعض النمو. الإخراج هو عدم انتقاد الكونغرس ، ولكن لضمان المزيد من التحكم وسرعة أكبر في تطبيق القوانين.
المسؤولية -- أما الجانب الثاني ، ونهج للمشاكل الوطنية ، قاتمة.
كل شيء يختزل إلى الابتذال والقضايا المشاة من المحتوى المثير للجدل. في الجانب الحكومي وينصب التركيز على سعر سلة كما لو المعدة هي الناقل الوحيد للسياسة. الجوع وسوء التغذية خطيرة بالتأكيد ، خطيرة جدا ، ولكن لا يمكن أن تحل محل المسؤولية في التعامل مع جوانب أخرى من الشؤون العامة. الفقراء الانتخابية تصبح الأهداف ، وأصبح الفقر عملة سياسية لجماعات المعارضة التقدمية تقليديا welfarism. يحكم للفقراء هو الهدف من بعض المرشحين. والرئيسي من إنشاء يشبه الكتب القديمة أن الماركسية ان يدرس بين الغذاء والحرية ، وكان أول الأكثر أهمية. اليوم ، ويجري قاد الناس إلى الاعتقاد بأن من بين سلة الأغذية الأساسية وحكومة مسؤولة ، هو السحب الثاني. مرات هي الإقتصادية الجديدة ، وليس باسم فئة أو الثورة ، ولكن المشاريع التي نفذت في التنفس ، وبالنيابة عن الانتخابات على المدى القصير. ويمكن أن تبلغ قيمتها بعض الاتجاهات الحالية في المستقبل القريب أن تكون كوبا كبير : بنك الاحتياطي الفيدرالي والأطفال في المدرسة ، ولكن الشباب دون آفاق للمستقبل.
نقص الإبداع لبناء المستقبل. على المدى القصير هو المهم -- الجياع في عجلة من امرنا -- ولكن ينبغي أن يكون هذا مجرد بداية. خبراء من المؤسسات الحكومية تظهر هشاشة سياساتنا الاجتماعية. مكلفة وبطيئة ، فعالة جدا. نحن نفعل القليل جدا. وهو جزء من هذا الزعيم أمريكا اللاتينية تعتمد بحسن نية من الناس ، وبيع الأوهام وفرض القارة arbítrio.O حياة الأوقات الصعبة بعد الأضرار التي لحقت أزمة اقتصادية وسياسية أو الدكتاتوريات. عدم وجود منظور غير قابلة السمات القيادية والحلول على المدى القصير. الشيء الجيد هو أن يتم تنظيم المجتمع ، والديمقراطية يفوز أكثر كثافة ، والأقليات التعبير عن أنفسهم ، كما كسب الحكومات في بوليفيا ، على سبيل المثال.
هذا الوصول المفاجئ من الفاعلين الجدد في السياسة لا ، ولكن بدون تكاليف ، كما هو الحال في أي لحظة تاريخية عندما الممثل الجديد جاء إلى السلطة. اكتسب العمال والبرجوازية التي ثورتهم قطع رؤوس الملوك والملكات ، وصوت وتصويت بعد المواجهة من ذلك بكثير. اليوم ، وصول العناصر الفاعلة السياسية الجديدة إلى "قوة النخبة" ، والأقليات العرقية في بلدان أخرى ونقابات العمال في البرازيل ، لا يعني انهيار المؤسسية ، والصراع الطبقي. وهو ما يعني أن الحكومة يجب أن يكون أكثر مسؤولية وأكثر الجمهوري ، وهذا هو أكثر انتباها للشؤون العامة.
المرشحين ، بطبيعة الحال ، حاجة لوقف جدول الأعمال الذي هو واضح للناخب الذي يريد نعم الأمن الغذائي والعمالة والصحة والتعليم والسكن. وهذا يعني ، الطلب ما يسمى سياسة الكلاسيكية العامة. طرق حل وقد اختلفت مع مرور الوقت ، ولكن التزام الحكومة لهم لا يمكن أن تتغير. ومن الهدف من وجودها. الشركات بحاجة إلى السلطة الشرعية لحل هذه المشكلات. منذ القانون الطبيعي التي ظهرت في القرن السابع عشر ويناقش كيفية إنشاء حكومة تمثل عقدا بين الرجل يسعى للسلام والازدهار والأمن والحرية. من القرن التاسع عشر التي أدرجت مسألة العهد الديمقراطية. هذه الأجندة تزال مستمرة حتى اليوم.
الشركات تحتاج الى كل ذلك ، ولكن أيضا من المبادئ. إذا المثال من أعلاه ، وقد نخبنا المثالية : ممارسة ، وننسى ويغفر ما لا يمكن قبوله. سادت الحملات والفورية من التطوع. السلامة العامة ، على سبيل المثال ، ينبغي أن تكون جزءا أساسيا من المناقشات التي ستدور في المستقبل ، ولكن حتى الآن أدت إلى معركة بين مرشحين معينين.
الحملات التي يتم إدارتها ليست مفيدة. صورة يتجاوز المحتوى.
الشركة في البرازيل كانت أفضل من الحكومة ، ومؤسسات قوية ، وقد نجا البلاد العديد من الأزمات. ومع ذلك ، والقيم الديمقراطية لا تزال هشة ومفاهيم الحق والعدالة. الانتخابات هي لحظات خاصة بالنسبة للشركات التحديث اتفاق الاجتماعية والسياسية.
رجال الدولة وعلى هذه الأحداث تظهر أنهم يعرفون للتعبير عن الحاضر والمستقبل مع التركيز على المسؤولية ، والصالح العام والأخلاق. وهي مبادئ لا يمكن أن يكون relativized.

選舉和智力扶貧：以杭州為例巴西

選舉和智力扶貧：以杭州為例巴西

有時，哭變動達到全球層面，無論是在亞洲範圍內，阿拉伯，歐洲，美國。相關的考慮因素是，我們真的要改變，其實沒多少人知道誰是背後的變化，什麼是這些變化的後果。我同意了良好的文字，寫的博士瑪麗德阿勞霍。
我要分開這篇文章分為兩部分：第一部分對平庸的批評巴西民主及其機構，第二次關於知識產權貧窮國家問題上的辯論。
自1945年以來，當國家加入民主擴展，擁有廣泛的民眾參與，有七直接總統選舉和競爭力。 1945年他被選為總歐里科加斯帕杜特拉。 1950年，1955年和1960年有軍事上的應用：Brigadeiro愛德華戈麥斯，一般塔沃拉和一般特謝拉洛特分別。
隨後而來的軍事獨裁與間接選舉總統和將軍輪流執政。 1989年，回到了民主協商，從那以後，我們來到了第五次選舉的候選人沒有軍隊。
目前巴西的一個事實是，民主的政治已經非軍事化。對於一個國家，一個傳統的政變和軍隊干預政治，這是事實慶賀。同樣是前所未有的概括為黨的組織和參與選舉。現在的選舉團包括男人和女人，或不識字，16歲的年齡限制，沒有離開系統。總之，70％的人口是選民。從未有如此多的政治民主的國家。
這個新生的民主應該允許 elegêssemos一個局外人在1989年後，一個知識分子在1994年（1998年連任）和工會於 2002年。沒有穩定的民主選舉，在這個序列，校長等特點。在當前的運動，因此有很多值得慶祝的術語和政治自由，沒有他們，我們沒有任何其他問題都可以解決了長遠。除了經濟穩定，我們有政治的民主，一個坐收漁利的國家，遭受了十多年的通貨膨脹，和社會指標顯著改善了人口作為一個整體。
透明度 - 遺產的民主並不似乎往往重視的政客和部門，形成意見。在國會指控貪污和執行正確地推動關注和絕望。
此線索，國會開始被公開為國家災難，而實際上他們的問題主要反映等弊病。最大的是缺乏對權力的控制，缺乏透明度和更有效的行動的內部事務，法院和檢察官。今天，我們不需要任何適當進行改革，以執行在處理公共事務，我們只需要執行現有法律。
有些考生將舉辦魔術公式“的”政治改革的時候，其實，不知道他們在說什麼。我們要改革，這點？彷彿“到”改革是一個神奇的傳遞來改變政治人，舊的極權主義的理想境界。
所有民主國家，要改變其規則對選舉制度和政黨制度的大學進行研究，邀請對這些變化的影響，在質量的民主。
有討論社會。在這裡，問題是只打了對政治課，甚至談到了一個制憲大會。政治改革是一個主題，提出上訴，因為是一個想法，知道該怎麼做“一切”的工作。
在目前的政治改革涉及許多問題：最後的聯盟在選舉中的比例，列表，關閉或打開，混合或純區投票，公共資金的活動，創造聯邦政黨，對黨的忠誠，資源配置標準從黨的基金，除其他事情。其中每一個點的顯示雙方沒有達成共識，並已造成嚴重影響的表達意志的選民。 “”改革不應該表現為一個萬能的。
請記住，今年是第有效的屏障，還是性能，這將減少約 20七，八個政黨的數目代表大會。這項措施有著深刻的影響，是好還是壞，對未來我國的政黨制度，小，據說它。如果問題是在名字的治理，減少當事人的數量將大大做這個方向的消息生效。
一個重要方面，這次選舉是要記住，國會可以打一些候選人投票的長官，但它不是好的政治，以加強民主。壞的政治家，如不良的醫生，記者等不良一直存在。在一定程度上，該國陷入了大眾民主，有充分的機會為大家，這是合理的假設某些候選人的質量下降或增長的聰明一些。輸出不是批評國會，但為了確保更多的控制和更高的速度在適用法律。
責任 - 第二個方面，對民族問題的辦法，是暗淡的。
一切都是陳詞濫調，行人減少到問題的問題的內容。在政府方面，重點是對價格的籃子如果胃是唯一載體的政策。飢餓和營養不良是肯定嚴重，很嚴重，但它不能代替責任在處理其他方面的公共事務。可憐的選舉成為目標，貧困成為一種政治貨幣，進步團體歷來反對福利主義。執政的目標是窮人的一些候選人。基調的建立類似於傳統的馬克思主義教科書告訴我們，食品與自由，首先是最重要的。今天，人們被領導認為，在基本食物籃和負責任的政府，是第二抽獎。時代是一個新的經濟主義，而不是代表一個階級或革命，但有關項目上氣不接下氣，代表短期選舉。值得一些目前的趨勢在不久的將來可能是一個大的古巴：美聯儲和在校兒童，但年輕人沒有前途的未來。
缺乏創造力，建設未來。短期內是重要的 - 餓了匆匆 - 但是這應該只是一個開始。專家來自政府機構的不穩定性表明我們的社會政策。昂貴，速度慢，效率非常高。我們能做的非常有限。這是部分拉美的元首真誠地依靠人民，銷售，並處 arbítrio.O幻想大陸生活困難的時候損壞後的經濟和政治危機或獨裁統治。缺乏個性的觀點是助產士的領導和短期的解決辦法。好在是，社會組織，民主贏得更多的密度，少數表現自己，爭取各國政府在玻利維亞，例如。
這突然到來的新的行動者在政策不，但是，沒有成本，就像在任何一個新的歷史時刻，演員上台。資產階級革命作出了切割頭的國王和王后，工人獲得了發言權和投票權，經過多次交鋒。如今，到達新的政治行動者的“權力精英”，少數族裔在其他國家和工會在巴西，並不意味著體制瓦解，階級鬥爭。這意味著政府必須更負責，更共和黨，這是更周到的公共事務。
候選人，當然需要停止一項議程，是可以理解的選民是誰想要糧食安全，就業，衛生，教育和住房。也就是說，需求什麼是所謂的典型的公共政策。如何解決它隨著時間的推移而異，但政府的承諾，他們無法改變。這是他們存在的理由。公司需要合法權力來解決這些問題。由於自然法，出現在十七世紀，它討論了如何建立一個政府，代表男女之間的合同尋求和平，安全，繁榮和自由。從十九世紀的問題，納入公約的民主。這一議程一直持續到今天。
企業需要所有這一切，而且原則。如果從上面的例子中，我們的精英們是出色的：實踐，忘記和原諒是不可接受的。運動已佔上風，唯意志論的直接性。公眾安全，例如，應該是一個基本組成部分的討論未來，但至今送達給特定的候選人之間的交火。
運動的方式運行是無益的。超越的圖像內容。
該公司在巴西一直優於政府，機構都很強，在全國擁有生存的許多危機。然而，民主價值觀念仍然脆弱，權利和正義。選舉是特殊的時刻，為企業更新他們的社會和政治協議。
政治家們都在這些事件表明，他們知道闡明了當前和未來著眼於公共利益，責任和道德。這些原則不能被相對化了。

Las elecciones y la pobreza intelectual: el caso de Brasil

Las elecciones y la pobreza intelectual: el caso de Brasil

A veces, el grito de cambio alcanza dimensiones mundiales, ya sea en el contexto asiático, árabes, europeos, americanos. Una consideración importante es que realmente queremos cambiar, si pocos saben quién está detrás de los cambios, ¿cuáles son las consecuencias de estos cambios. Comparto un buen texto, escrito por la Dra. Mary D'Araujo.
Voy a dividir este artículo en dos partes: la primera sobre la banalidad de las críticas de la democracia brasileña y de sus instituciones, la segunda sobre la pobreza intelectual del debate sobre las cuestiones nacionales.
Desde 1945, cuando el país se unió en una democracia ampliada con la participación popular amplia, hubo siete elecciones presidenciales directas y competitivas. En 1945 fue elegido general Eurico Gaspar Dutra. En 1950, 1955 y 1960 hubo aplicaciones militares: Brigadeiro Eduardo Gomes, Távora General y en general Teixeira Lott, respectivamente.
Luego vino la dictadura militar con indirectas elecciones presidenciales y generales turnándose en el poder. En 1989, regresó a la consulta democrática y desde entonces hemos llegado a la quinta elección sin candidatos militares.
Un hecho de la democracia brasileña actual es que la política ha sido desmilitarizada. Para un país con una tradición de golpes de Estado y la injerencia del ejército en la política es un hecho que se celebrará. Igualmente sin precedentes, son los términos generales para la organización del partido y la participación electoral. El Colegio Electoral ahora incluye a hombres y mujeres, alfabetizados o no, de 16 años sin límite de edad para salir del sistema. En total, 70% de la población son los votantes. Nunca he tenido tanto la democracia política en el país.
Esta naciente democracia permitió elegêssemos un outsider supone en 1989, después de un intelectual en 1994 (reelegido en 1998) y una unión en 2002. No hay democracia estable elegidos, en esta secuencia, los presidentes de estas características. Con la actual campaña por lo tanto tienen mucho que celebrar en términos de libertades políticas y sin que ninguno de nuestros otros problemas se pueden resolver a largo plazo. Junto a la estabilidad económica que tenemos la democracia política, una bendición para un país que sufrió más de una década con la inflación y los indicadores sociales muestran mejoras significativas para la población en su conjunto.
Transparencia - El patrimonio de la democracia no parece ser a menudo se valoran por los políticos y por sectores de la opinión de que forma. Las denuncias de corrupción en el Congreso y el Ejecutivo han impulsado con razón su preocupación y la desesperanza.
En este camino, el Congreso comenzó a ser expuesto como un flagelo nacional, cuando en realidad sus problemas reflejan principalmente otros males. El más grande es la falta de controles sobre los poderes, la falta de transparencia y una acción más efectiva de los asuntos internos de los tribunales y los fiscales. Hoy en día, no necesitamos una reforma para hacer cumplir la conducta apropiada en el tratamiento de los asuntos públicos, sólo tenemos que hacer cumplir las leyes existentes.
Algunos candidatos se mantenga la fórmula mágica "de la" reforma política cuando, en realidad, no saben lo que están hablando. Lo que queremos con la reforma, que apunta? Como si "a" la reforma fue un pase de magia para cambiar el hombre político, la utopía totalitaria de edad.
Todos los países democráticos que era hora de cambiar sus normas sobre los sistemas electorales y el partido invitó a las universidades para realizar estudios sobre los impactos de estos cambios en la calidad de la democracia.
Hubo una discusión con la sociedad. Aquí, el problema se reproduce sólo por la clase política e incluso habló de una Asamblea Constituyente. La reforma política es un tema que atrae, como es la idea de que uno sabe exactamente qué hacer "todo" para trabajar bien.
Las reformas políticas en el momento de involucrar a mayor cantidad de puntos: el fin de las coaliciones en las elecciones proporcionales, listas cerradas o abiertas, mixta o pura distrito electoral, el financiamiento público de las campañas, la creación de la federación de partidos, la lealtad al partido, los criterios para la asignación de recursos Parte del fondo, entre otras cosas. Cada uno de estos puntos no muestra un consenso entre las partes y tiene serias implicaciones en la expresión de la voluntad del votante. "La reforma no debe presentarse como una panacea.
Recuerda que este año es la cláusula de barrera eficaz, o el rendimiento, lo que reducirá un 20 por siete u ocho el número de partidos representados en el Congreso. Esta medida tiene un impacto profundo, para bien o para mal, sobre el futuro de nuestro sistema de partidos y poco se dice sobre él. Si el problema estaba en el nombre de la gobernabilidad, la reducción del número de partidos será mucho por hacer en este sentido con la noticia de que entre en vigor.
Un aspecto importante de esta elección es recordar que golpeó el Congreso puede votar por algunos candidatos al Ejecutivo, pero no es una buena política para mejorar la democracia. malos políticos, como los malos médicos, etc periodistas mal existido siempre. En la medida en que el país está sumido en una democracia de masas, con amplias oportunidades para todos, es razonable suponer que la calidad de algunos caen los candidatos o la astucia de algunos crecen. La salida no es criticar el Congreso, sino para garantizar más control y mayor velocidad en la aplicación de las leyes.
Responsabilidad - El segundo aspecto, el enfoque de los problemas nacionales, es sombrío.
Todo se reduce a lugares comunes y las cuestiones peatonal de contenido cuestionable. Por el lado del gobierno se hace hincapié en el precio de la canasta como si el estómago es el único vector de la política. El hambre y la desnutrición son ciertamente grave, muy grave, pero no puede sustituir la responsabilidad en el trato con otros aspectos de los asuntos públicos. Los pobres objetivos electorales a ser, la pobreza se convirtió en una divisa política a los grupos progresistas tradicionalmente hostil a asistencialismo. Gobernar para los pobres es el objetivo de algunos candidatos. La apertura del establecimiento se asemeja a los libros de texto de edad marxista que enseñaba que entre los alimentos y la libertad, la primera fue la más importante. Hoy en día, la gente se llevó a pensar que entre la canasta básica de alimentos y el gobierno responsable, es el segundo sorteo. Los tiempos son un economicismo nuevo, no en nombre de una clase o la revolución, pero los proyectos sin aliento, en nombre de la elección a corto plazo. El valor de algunas tendencias actuales en un futuro próximo podría ser una gran Cuba: los niños alimentados y en la escuela, pero los jóvenes sin perspectivas de futuro.
La falta de creatividad para construir el futuro. El corto plazo es importante - el hambre a toda prisa - pero esto sólo debería ser un principio. Los expertos de las instituciones del gobierno muestran la precariedad de nuestras políticas sociales. Caro, lento, muy eficiente. Hacemos muy poco. Es parte del caudillo de América Latina se basan en la buena fe de las personas, vender ilusiones e imponer continente arbítrio.O vive momentos difíciles después de los daños a la crisis económica y política o las dictaduras. La falta de perspectiva es el liderazgo de la personalidad partera y soluciones a corto plazo. Lo bueno es que la sociedad está organizada, la democracia ha sufrido más la densidad, las minorías se expresen, el aumento de los gobiernos en Bolivia, por ejemplo.
Esta irrupción de nuevos actores en la política no lo hace, sin embargo, sin los costos, como en cualquier otro momento histórico cuando un nuevo actor llegó al poder. La burguesía hizo su revolución de corte cabezas de reyes y reinas, los trabajadores ganaron una voz y voto después de la confrontación mucho. Hoy en día, la llegada de nuevos actores políticos a "élite del poder", las minorías étnicas en otros países y los sindicatos en Brasil, no significa la ruptura institucional, la lucha de clases. Esto significa que el gobierno debe ser más responsable, más republicano, más atenta a los asuntos públicos.
Los candidatos, por supuesto, que dejar de una agenda que es inteligible para el votante que quiere sí la seguridad alimentaria, empleo, salud, educación y vivienda. Es decir, la demanda de lo que se llama una política pública clásica. Las maneras de resolverlo han variado con el tiempo, pero el compromiso del gobierno para ellos no puede cambiar. Es su razón de ser. Las empresas necesitan a la autoridad legítima para resolver estos problemas. Dado que la ley natural que surgió en el siglo XVII se describe cómo crear un gobierno que representa un contrato entre los hombres que buscan la paz, la seguridad, la prosperidad y la libertad. Desde el siglo XIX, que incorporó el tema del pacto de la democracia. Este programa continúa en la actualidad.
Las empresas necesitan todo eso, pero también de principios. Si el ejemplo anterior, nuestras élites han sido ejemplar: la práctica, olvidar y perdonar lo inaceptable. Las campañas han prevalecido y la inmediatez de voluntarismo. La seguridad pública, por ejemplo, debe ser una parte fundamental de las discusiones para el futuro, pero hasta ahora ha servido para un enfrentamiento entre los candidatos en particular.
Las campañas manera en que se ejecuta no es útil. La imagen va más allá del contenido.
La empresa en Brasil ha sido mejor que el gobierno, las instituciones son fuertes, el país ha sobrevivido a muchas crisis. Sin embargo, los valores democráticos son aún frágiles y las nociones de derecho y la justicia. Las elecciones son momentos especiales para las empresas actualizar su pacto social y político.
Los estadistas tienen en estos eventos muestran que saben de articular el presente y el futuro con un ojo en la responsabilidad pública buena, y la ética. Estos principios no pueden ser relativizadas.

Εκλογές και την πνευματική φτώχεια: η περίπτωση της Βραζιλίας

Εκλογές και την πνευματική φτώχεια: η περίπτωση της Βραζιλίας

Κατά καιρούς, η κραυγή για αλλαγή φτάνει παγκόσμιες διαστάσεις, είτε στο ασιατικό πλαίσιο, Αραβικά Εμιράτα, Ευρώπη, την Αμερική. Ένα σχετικό ζήτημα είναι ότι θέλουμε πραγματικά να αλλάξει, αν λίγοι γνωρίζουν πραγματικά ποιος είναι πίσω από τις αλλαγές, ποιες είναι οι συνέπειες αυτών των αλλαγών. Συμμερίζομαι ένα καλό κείμενο, γραμμένο από τον Δρ Μαίρη D'Araujo.
Θα διαιρέσει αυτό το άρθρο σε δύο μέρη: το πρώτο για την κοινοτοπία του τις επικρίσεις της Βραζιλίας δημοκρατίας και των θεσμών της, η δεύτερη για την πνευματική φτώχεια της συζήτησης για τα εθνικά θέματα.
Από το 1945, όταν η χώρα προσχώρησε σε μια δημοκρατία επεκτάθηκε με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή, υπήρχαν επτά άμεσες προεδρικές εκλογές και ανταγωνιστική. Το 1945 εξελέγη Γενικός Eurico Gaspar Dutra. Το 1950, 1955 και 1960 υπήρξε στρατιωτικές εφαρμογές: Brigadeiro Eduardo Gomes, Γενική Tavora και γενικά Teixeira Lott, αντίστοιχα.
Έπειτα ήρθε η στρατιωτική δικτατορία με έμμεση προεδρικές εκλογές και οι στρατηγοί εκ περιτροπής στην εξουσία. Το 1989, επέστρεψε στη δημοκρατική διαβούλευση και από τότε έχουμε έρθει με την πέμπτη υποψηφίων στις εκλογές χωρίς στρατό.
Ένα γεγονός της σημερινής Βραζιλίας δημοκρατίας είναι ότι η πολιτική έχει αποστρατιωτικοποιημένη. Για μια χώρα με παράδοση πραξικοπήματα και παρέμβαση του στρατού στην πολιτική αυτό είναι ένα γεγονός που πρέπει να εορτάζεται. Εξίσου πρωτοφανές είναι οι γενικές γραμμές για την κομματική οργάνωση και τη συμμετοχή στις εκλογές. Η εκλογική College περιλαμβάνει τώρα άνδρες και γυναίκες, εγγράμματος ή μη, από 16 έτη με δεν υπάρχει όριο ηλικίας για να εγκαταλείψουν το σύστημα. Συνολικά, το 70% του πληθυσμού είναι οι ψηφοφόροι. Ποτέ δεν είχε τόσο πολύ την πολιτική δημοκρατία στη χώρα.
Αυτός ο πρωτοεμφανιζόμενος επέτρεψε τη δημοκρατία elegêssemos μια υποτιθέμενη αουτσάιντερ το 1989, μετά από μια διανοητική το 1994 (επανεξελέγη το 1998) και μια ένωση το 2002. Δεν σταθερής δημοκρατίας εκλέγεται, σε αυτή τη σειρά, πρόεδροι με τέτοια χαρακτηριστικά. Με την τρέχουσα καμπάνια, ως εκ τούτου πολλά να γιορτάσουμε την άποψη των πολιτικών ελευθεριών και χωρίς να τους κανένας από άλλα προβλήματα μας, μπορούν να λυθούν σε βάθος χρόνου. Εκτός από την οικονομική σταθερότητα που έχουμε πολιτική δημοκρατία, ευλογία για μια χώρα που υπέφερε για πάνω από μια δεκαετία με τον πληθωρισμό, και κοινωνικούς δείκτες δείχνουν σημαντικές βελτιώσεις για τον πληθυσμό στο σύνολό του.
Διαφάνεια - Η κληρονομιά της δημοκρατίας δεν φαίνεται να είναι συχνά αποτιμάται από πολιτικούς όσο και από τους τομείς που γνωμοδότηση μορφή. Οι καταγγελίες για διαφθορά στο Κογκρέσο και την εκτελεστική έχουν τροφοδοτήσει σωστά την ανησυχία και την απελπισία.
Σε αυτή τη διαδρομή, το Κογκρέσο άρχισε να εκτεθούν ως εθνική μάστιγα, ενώ στην πραγματικότητα τα προβλήματα τους αντανακλούν κυρίως άλλα δεινά. Το μεγαλύτερο είναι η έλλειψη ελέγχων όσον αφορά την εξουσία, η έλλειψη διαφάνειας και πιο αποτελεσματική δράση από την εσωτερική δικαστήρια υποθέσεις, και εισαγγελείς. Σήμερα, δεν χρειαζόμαστε καμία μεταρρύθμιση για την εφαρμογή ορθής συμπεριφοράς που ασχολούνται με δημόσιες υποθέσεις, χρειαζόμαστε μόνο η ενίσχυση των υφιστάμενων νόμων.
Ορισμένοι υποψήφιοι θα ασκήσει την μαγική φόρμουλα »της« πολιτικής μεταρρύθμισης, όταν, στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τι λένε. Αυτό που θέλουμε για τη μεταρρύθμιση, η οποία επισημαίνει; Όπως και αν "με το" μεταρρύθμιση ήταν ένα μαγικό πέρασμα για την αλλαγή του πολιτικού άνδρα, παλιά ολοκληρωτικό ουτοπία.
Όλες οι δημοκρατικές χώρες που ήθελαν να αλλάξουν τους κανόνες του για τις εκλογικές και κομματικών συστημάτων κάλεσε τα πανεπιστήμια για τη διεξαγωγή μελετών για τις επιπτώσεις αυτών των αλλαγών στην ποιότητα της δημοκρατίας.
Υπήρξε συζήτηση με την κοινωνία. Εδώ το ζήτημα παίζεται μόνο για την πολιτική τάξη και μίλησε μάλιστα για μια Συντακτική Συνέλευση. Πολιτική μεταρρύθμιση είναι ένα θέμα που απευθύνεται, όπως είναι η ιδέα ότι ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε "τα πάντα" για να λειτουργήσει καλά.
Πολιτικές μεταρρυθμίσεις αυτή τη στιγμή συμμετέχουν ως πολλά σημεία: το τέλος των συνασπισμών σε αναλογική εκλογές, οι κατάλογοι, τα ανοικτά ή κλειστά, μικτή ή καθαρή περιοχή ψήφου, η δημόσια χρηματοδότηση των εκστρατειών, η δημιουργία της ομοσπονδίας των κομμάτων, πίστη κόμμα, τα κριτήρια για την κατανομή των πόρων από το ταμείο μέρος, μεταξύ άλλων. Κάθε ένα από αυτά τα σημεία δεν δείχνει συναίνεση μεταξύ των μερών και έχει σοβαρές επιπτώσεις για την έκφραση της βούλησης των ψηφοφόρων. «Η" μεταρρύθμιση δεν πρέπει να παρουσιάζεται ως πανάκεια.
Να θυμάστε ότι αυτό το έτος είναι αποτελεσματική ρήτρα εμπόδιο, ή εκτέλεσης, η οποία θα μειώσει περίπου 20 για επτά ή οκτώ τον αριθμό των κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κογκρέσο. Το μέτρο αυτό έχει βαθύτατες επιπτώσεις, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, για το μέλλον του κομματικού συστήματος μας και λίγα λέγονται για αυτό. Αν το πρόβλημα ήταν στο όνομα της διακυβέρνησης, τη μείωση του αριθμού των κομμάτων θα είναι πολύ γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση με την είδηση ότι θα τεθεί σε ισχύ.
Μια σημαντική πτυχή αυτής της εκλογής είναι να θυμόμαστε ότι χτύπησε το Κογκρέσο μπορεί να ψηφίσει για μερικούς υποψηφίους της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά δεν είναι καλή πολιτική για την ενίσχυση της δημοκρατίας. Bad πολιτικοί, όπως οι κακές οι γιατροί, κακό κλπ. δημοσιογράφους πάντα υπήρχαν. Στο βαθμό που η χώρα έχει βυθιστεί σε μια δημοκρατία μάζα, με άφθονες ευκαιρίες για όλους, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι η ποιότητα ορισμένων πτώσης υποψηφίων ή η εξυπνάδα κάποιων μεγαλώνουν. Η έξοδος δεν είναι να επικρίνει το Κογκρέσο, αλλά να εξασφαλίσει περισσότερο έλεγχο και μεγαλύτερη ταχύτητα στην εφαρμογή των νόμων.
Ευθύνη - Η δεύτερη πτυχή, η προσέγγιση των εθνικών προβλημάτων, είναι ζοφερή.
Τα πάντα είναι μειωμένη σε κοινοτοπίες και πεζών ζητήματα αμφιβόλου περιεχομένου. Από την πλευρά της κυβέρνησης η έμφαση δίνεται στην τιμή του καλαθιού, σαν το στομάχι είναι ο μόνος φορέας της πολιτικής. Η πείνα και η κακή διατροφή είναι σίγουρα σοβαρή, πολύ σοβαρή, αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ευθύνη για την αντιμετώπιση άλλων πτυχών των δημοσίων υποθέσεων. Η κακή εκλογική γίνουν στόχοι, της φτώχειας έγινε ένα πολιτικό νόμισμα που προοδευτικές ομάδες παραδοσιακά σε αντίθεση με παρεμβατισμού. Διέπουν για τους φτωχούς είναι ο στόχος ορισμένων υποψηφίων. Κεντρικός της εγκατάστασης μοιάζει με την παλιά μαρξιστική εγχειρίδια που δίδαξε ότι μεταξύ των τροφίμων και η ελευθερία, η πρώτη ήταν το πιο σημαντικό. Σήμερα, οι άνθρωποι που οδήγησε να σκεφτεί ότι μεταξύ των βασικών καλάθι τροφίμων και υπεύθυνη κυβέρνηση, είναι η δεύτερη κλήρωση. Οι καιροί είναι ένα νέο οικονομισμό, όχι εξ ονόματος μιας τάξης ή επανάσταση, αλλά τα έργα από την αναπνοή, εξ ονόματος της βραχυπρόθεσμης εκλογές. Την αξία κάποιων σημερινών τάσεων στο εγγύς μέλλον θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο Κούβα: τα παιδιά ταϊσμένα στο σχολείο, αλλά οι νέοι χωρίς προοπτικές για το μέλλον.
Η έλλειψη δημιουργικότητας να οικοδομήσουμε το μέλλον. Τα βραχυπρόθεσμα είναι σημαντικό - οι πεινασμένοι στα γρήγορα - αλλά αυτό θα πρέπει να είναι μόνο μια αρχή. Ειδικοί από κυβερνητικά όργανα δείχνουν την ανασφάλεια των κοινωνικών πολιτικών μας. Ακριβά, αργά, πολύ αποτελεσματικό. Κάνουμε πολύ λίγα. Είναι μέρος της caudillo της Λατινικής Αμερικής να επικαλεστεί με καλή πίστη των ανθρώπων, να πωλούν αυταπάτες και να επιβάλλουν arbítrio.O ηπείρου ζει δύσκολες στιγμές μετά τη βλάβη στην οικονομική και πολιτική κρίση ή δικτατορίες. Η έλλειψη προοπτικής μαίας ηγεσία προσωπικότητα και βραχυπρόθεσμες λύσεις. Το καλό είναι ότι η κοινωνία είναι οργανωμένη, η δημοκρατία κερδίζει περισσότερη πυκνότητα, οι μειονότητες να εκφραστούν, να κερδίσει καθώς οι κυβερνήσεις στην Βολιβία, για παράδειγμα.
Αυτή η ξαφνική άφιξη των νέων φορέων στην πολιτική δεν προβλέπει, ωστόσο, χωρίς κόστος, όπως σε κάθε ιστορική στιγμή, όταν ένας νέος ηθοποιός ήρθε στην εξουσία. Η αστική τάξη έκανε την επανάστασή τους κεφαλών των βασιλιάδες και βασίλισσες, οι εργαζόμενοι κέρδισε μια φωνή και να ψηφίσουν μετά από πολλή αντιπαράθεση. Σήμερα, η άφιξη των νέων τους πολιτικούς παράγοντες να «ελίτ εξουσίας", οι εθνοτικές μειονότητες σε άλλες χώρες και τα συνδικάτα στη Βραζιλία, δεν σημαίνει θεσμικές κατανομές, ταξική πάλη. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να είναι πιο υπεύθυνη, πιο δημοκρατική, που να είναι περισσότερο προσεκτικοί όσον αφορά τις δημόσιες υποθέσεις.
Οι υποψήφιοι, φυσικά, πρέπει να σταματήσουν μια ημερήσια διάταξη που είναι κατανοητή από τον ψηφοφόρο που θέλει ναι ασφάλεια των τροφίμων, την απασχόληση, την υγεία, την εκπαίδευση και τη στέγαση. Δηλαδή, η ζήτηση αυτό που ονομάζεται κλασική δημόσια τάξη. Οι τρόποι για την επίλυσή του έχουν μεταβληθεί με τον καιρό, αλλά η δέσμευση της κυβέρνησης να τους δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι λόγος ύπαρξής τους. Οι εταιρείες πρέπει να νόμιμη εξουσία για την επίλυση αυτών των θεμάτων. Δεδομένου ότι το φυσικό δίκαιο που προέκυψαν κατά το δέκατο έβδομο αιώνα συζητά πώς να δημιουργήσει μια κυβέρνηση που αντιπροσωπεύει μια σύμβαση μεταξύ των ανδρών που επιδιώκουν την ειρήνη, την ασφάλεια, την ευημερία και την ελευθερία. Από το δέκατο ένατο αιώνα το οποίο περιελάμβανε την έκδοση διαθήκη της δημοκρατίας. Η ατζέντα αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Οι εταιρείες χρειάζονται όλα αυτά, αλλά και των αρχών. Αν το παράδειγμα από ψηλά, ελίτ μας έχουν υποδειγματική: πρακτική, να ξεχνάμε και να συγχωρεί το απαράδεκτο. Εκστρατείες έχουν επικρατήσει και την αμεσότητα του εθελοντισμού. Δημόσια ασφάλεια, για παράδειγμα, θα πρέπει να είναι ένα θεμελιώδες μέρος των συζητήσεων για το μέλλον, αλλά μέχρι σήμερα προβάλλεται σε μια μάχη μεταξύ συγκεκριμένων υποψηφίων.
Οι εκστρατείες τρόπος με τον οποίο λειτουργούν δεν είναι χρήσιμη. Η εικόνα πηγαίνει πέρα από το περιεχόμενο.
Η εταιρεία στη Βραζιλία υπήρξε καλύτερη από την κυβέρνηση, τα θεσμικά όργανα είναι ισχυρά, η χώρα έχει επιβιώσει πολλές κρίσεις. Ωστόσο, οι δημοκρατικές αξίες εξακολουθούν να είναι εύθραυστες και οι έννοιες του δικαιώματος και της δικαιοσύνης. Οι εκλογές είναι ξεχωριστές στιγμές για τις εταιρείες ενημέρωσης κοινωνικού και πολιτικού συμφώνου τους.
Οι κρατικοί λειτουργοί έχουν σε αυτά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι ξέρουν να εκφράσει το παρόν και το μέλλον με ένα μάτι για το κοινό καλό, την ευθύνη και την ηθική. Οι αρχές αυτές δεν μπορούν να σχετικοποιείται.

בבחירות העוני הרוחני: המקרה של ברזיל

בבחירות העוני הרוחני: המקרה של ברזיל

לפעמים, את הזעקה לשינוי מגיע לממדים גלובליים, בין אם בהקשר אסיאתי, ערבי, אירופה, אמריקה. שיקול רלוונטי הוא שאנחנו באמת רוצים לשנות, אם כמה באמת יודעים מי עומד מאחורי השינויים, מה הן ההשלכות של השינויים הללו. אני חולק טקסט טוב, שנכתב על ידי ד"ר מרי ד אראוחו.
אחלק את המאמר הזה לשני חלקים: הראשון על הבנאליות של הביקורת של הדמוקרטיה הברזילאי ומוסדותיה, השני על העוני הרוחני של הדיון בנושאים לאומיים.
מאז 1945, כאשר המדינה הצטרף בדמוקרטיה מורחבת עם השתתפות עממית נרחבת, היו שבעה הבחירות לנשיאות ישיר תחרותי. בשנת 1945 הוא נבחר Eurico כללי גספר Dutra. בשנת 1950, 1955 ו 1960 היה יישומים צבאיים: Brigadeiro אדוארדו גומז, גנרל Tavora וכלליות Teixeira לוט, בהתאמה.
ואז הגיע דיקטטורה צבאית עם הבחירות לנשיאות עקיפה והגנרלים מתחלפים בכל הכוח. בשנת 1989, חזר התייעצות הדמוקרטי ומאז אנחנו מגיעים המועמדים בבחירות החמישי ללא הצבאי.
למעשה הדמוקרטיה הברזילאי הנוכחי הוא כי הפוליטיקה כבר מפורזת. עבור מדינה בעלת מסורת של הפיכות התערבות הצבא בפוליטיקה זה הוא למעשה להיות חגגו. באותה מידה חסר תקדים הן מבחינת רחבה בארגון המסיבה והשתתפות בבחירות. האלקטורים כולל כעת גברים ונשים, משכילים או לא, מ 16 שנים ללא הגבלת גיל לעזוב את המערכת. בסך הכל, 70% מהאוכלוסייה הם הבוחרים. מעולם לא היה כל כך דמוקרטיה פוליטית הרבה בארץ.
זו הדמוקרטיה המתהווה מותר elegêssemos זר אמור בשנת 1989, לאחר אינטלקטואל בשנת 1994 (נבחר מחדש בשנת 1998) ולאחר איחוד בשנת 2002. אין דמוקרטיה יציבה נבחר, ברצף זה, נשיאים עם מאפיינים כאלה. עם הקמפיין הנוכחי יש הרבה ולכן לחגוג במונחים של חירויות פוליטיות בלעדיהם שום בעיות אחרות שלנו ניתן לפתור בטווח הארוך. לצד יציבות כלכלית יש לנו דמוקרטיה פוליטית, ברכה למדינה כי סבל במשך יותר מעשור עם אינפלציה, האינדיקטורים החברתיים להציג שיפורים משמעותיים עבור האוכלוסייה כולה.
שקיפות - המורשת של הדמוקרטיה אינו נראה מוערך לעתים קרובות על ידי פוליטיקאים על ידי מגזרים דעת טופס. האשמות השחיתות בקונגרס ההנהלה יש מתודלק בצדק דאגה וחוסר תקווה.
על השביל הזה, החל הקונגרס להיחשף כמו במכת לאומי כאשר למעשה הבעיות שלהם בעיקר לשקף ומחלות אחרות. הגדול ביותר הוא חוסר שולטת על סמכויות, חוסר שקיפות פעולה אפקטיבית יותר על ידי בענייניה הפנימיים, בתי המשפט ואת התובעים. היום, אנחנו לא צריכים שום רפורמה לאכוף התנהגות נאותה להתמודד עם ענייני הציבור, אנחנו צריכים רק לאכוף את החוקים הקיימים.
מועמדים אחדים תקיים את נוסחת הקסם "של" רפורמה פוליטית, כאשר, למעשה, לא יודעים מה הם מדברים. מה אנחנו רוצים רפורמה, אשר נקודות? כאילו "את" הרפורמה היתה להעביר קסם כדי לשנות את האיש הפוליטי, אוטופיה הטוטליטרית הישנה.
כל המדינות הדמוקרטיות, כי רציתי שינוי הכללים שלה על מערכות הבחירות המפלגה מוזמנים האוניברסיטאות לבצע מחקרים על ההשפעות של שינויים כאלה באיכות של הדמוקרטיה.
היה דיון עם החברה. כאן, הנושא הוא שיחק רק עבור המעמד הפוליטי ודיבר גם האספה המכוננת. רפורמה פוליטית היא נושא הערר, כמו גם הרעיון אחד יודע בדיוק מה לעשות "הכל" כדי לפעול היטב.
רפורמות פוליטיות ברגע לערב כמה נקודות: סופו של הקואליציות הבחירות, רשימות מידתית, סגור או פתוח, מעורב או טהור מחוז ההצבעה, מימון ציבורי של מסעות פרסום, יצירת פדרציה של מפלגות, נאמנות המפלגה, קריטריונים להקצאת משאבים מקופת המפלגה, בין היתר. כל הנקודות האלה לא מראה שום הסכמה בין הצדדים ויש לו השלכות חמורות על ביטוי של רצון הבוחר. הרפורמה "" לא צריך להיות כפי שהוצגו תרופת פלא.
זכור כי השנה הוא סעיף מחסום יעיל, או ביצועים, אשר תפחית כ 20 עבור שבעה או שמונה את מספר המפלגות המיוצגות בקונגרס. מידה זו יש השפעה עמוקה, לטוב ולרע, על עתידה של המערכת המפלגתית שלנו קטנה הוא אמר על זה. אם הבעיה הייתה בשם של הממשל, צמצום מספר המפלגות יהיה לעשות הרבה בכיוון זה עם החדשות לתוקף.
היבט חשוב של הבחירות האלה הוא זוכר כי היכה הקונגרס יכול להצביע על כמה מועמדים ההנהלה, אבל זה לא פוליטיקה טובה כדי לשפר את הדמוקרטיה. פוליטיקאים רעים, כמו רופאים רע, רע וכו עיתונאים תמיד קיים. עד כדי כך את המדינה הוא צלל לתוך הדמוקרטיה המונית, עם הזדמנויות רבות עבור כולם, סביר להניח כי איכות ליפול מועמדים מסוימים או פקחות של כמה גדלים. הפלט אינו לבקר את הקונגרס, אבל כדי להבטיח שליטה רבה יותר ומהירות רבה יותר ביישום של חוקים.
אחריות - ההיבט השני, הגישה לבעיות לאומיות, היא עגומה.
הכל מופחת בקלישאות ונושאים רגל של תוכן שנוי במחלוקת. בצד הממשלה הדגש הוא על המחיר של הסל כאילו הקיבה הוא וקטור היחידה של המדיניות. רעב ותזונה לקויה הן רציניות בהחלט, רציני מאוד, אבל זה לא יכול להחליף את האחריות להתמודדות עם היבטים אחרים של ענייני הציבור. המטרות העניים הופכים הבחירות, העוני הפך למטבע פוליטי לקבוצות פרוגרסיבי לעומת מסורתי welfarism. למשול עבור העניים הוא המטרה של מועמדים מסוימים. המרכזי של הממסד דומה ספרי לימוד המרקסיסטית הישנה, כי לימדו כי בין מזון לבין חופש, הראשון היה הכי חשוב. היום, העם מובל לחשוב כי בקרב סל מזון בסיסי ממשלה אחראית, היא הגרלה השני. פעמים הם economism חדש, לא מטעם הכיתה או מהפכה, אבל פרויקטים נשימה, מטעם הבחירות לטווח קצר. ערכו של חלק המגמות הנוכחיות בעתיד הקרוב יכול להיות קובה גדול: ילדים האכילו בבית הספר, אבל אנשים צעירים ללא סיכויים לעתיד.
היצירתיות חוסר לבנות את העתיד. בטווח הקצר הוא חשוב - את הרעבים ממהרים - אבל זה צריך להיות רק ההתחלה. מומחים ממוסדות הממשלה להציג את precariousness של המדיניות החברתית שלנו. יקר, איטי, מאוד יעילה. אנחנו עושים מעט מאוד. זה חלק הקאודיליו אמריקה הלטינית להסתמך בתום לב של אנשים, למכור אשליות להטיל היבשת arbítrio.O חיים בזמנים קשים לאחר פגיעה משבר או דיקטטורות כלכליים ופוליטיים. חוסר הפרספקטיבה היא המנהיגות האישיות המיילדת פתרונות לטווח קצר. הדבר הטוב הוא, כי בחברה מאורגנת, הדמוקרטיה מנצחת צפיפות יותר, מיעוטים לבטא את עצמם, להרוויח כמו ממשלות בבוליביה, למשל.
זה הגעתו הפתאומית של שחקנים חדשים במדיניות לא, עם זאת, ללא עלויות, כמו רגע היסטורי כאשר שחקן חדש עלה לשלטון. הבורגנות גרמה למהפכה שלהם לחתוך ראשים של מלכים ומלכות, העובדים זכו קול הצבעה לאחר עימות הרבה. היום, הגעתו של שחקנים פוליטיים חדשים "כוח העילית", מיעוטים אתניים במדינות אחרות ואת האיגודים המקצועיים בברזיל, לא אומר תקלות מוסדיים, המאבק המעמדי. זה אומר שהממשלה צריכה להיות אחראית יותר, רפובליקני יותר, כי הוא קשוב יותר בענייני הציבור.
המועמדים, כמובן, צריך להפסיק אג 'נדה, כי היא מובנת על הבוחר שרוצה כן ביטחון מזון, תעסוקה, בריאות, חינוך ודיור. כלומר, הביקוש מה שנקרא תקנת הציבור הקלאסי. הדרכים לפתרון זה יש מגוון לאורך זמן, אבל המחויבות של הממשלה לא יכול לשנות אותם. זוהי סיבת הקיום שלהם d'être. חברות צריכות סמכות לגיטימית כדי לפתור בעיות אלה. מאז החוק הטבעי שצצו במאה השבע עשרה זה מסביר כיצד ליצור ממשלה שמייצגת חוזה בין גברים המבקשים, שגשוג ושלום, ביטחון וחופש. מן המאה התשע עשרה, כי שילב את סוגיית ברית של הדמוקרטיה. סדר זה ממשיך עד היום.
חברות צריך כל כך, אלא גם עקרונות. אם לדוגמה מלמעלה, האליטות שלנו היה למופת: בפועל, לשכוח ולסלוח הפסולה. קמפיינים יש ניצחה את המיידיות של ההתנדבות. ביטחון הציבור, למשל, צריך להיות חלק מהותי של דיונים לגבי העתיד, אך שימש עד כה בחילופי אש בין המועמדים בפרט.
מסעות בדרך מתנהלים אינו מועיל. התמונה חורגת התוכן.
החברה בברזיל לא היה טוב יותר מאשר הממשלה, מוסדות חזקים, הארץ שרד משברים רבים. עם זאת, ערכים דמוקרטיים הם עדיין שברירי המושגים של זכות וצדק. בחירות הן רגעים מיוחדים עבור חברות העדכון ההסכם החברתי והפוליטי שלהם.
מדינאים יש באירועים אלה מראים כי הם יודעים לבטא את ההווה והעתיד עם עין על אחריות ציבורית, אתיקה טובה. עקרונות אלה לא ניתן relativized.

選挙と知的貧困：ブラジルの場合

選挙と知的貧困：ブラジルの場合

時には、変化の叫びは、世界規模に達するとアジアの文脈かどうかにかかわらず、アラブ諸国、ヨーロッパ、アメリカ。関連する考慮事項は、私たちは本当にいくつかは実際に誰が何をこれらの変更の結果であり、変更の背後にある知っているなら、変化を望んでいるということです。私は博士メアリーして、D' Araujoさんによって書かれた良いテキストを共有します。
ブラジル民主主義とその機関の批判の陳腐の最初の、国家的な問題に関する議論の知的貧困について第二：私は2つの部分にこの記事を分割します。
国は、広範な住民参加と拡大民主主義に参加1945年以来、七大統領直接選挙と競争力があった。 1945年に彼は一般的なEuricoガスパルダットラに選出された。 Brigadeiroエドゥアルドゴメス、一般的なTavora、それぞれ一般的なテイシェイラロット：1950年、1955年と1960年に軍事用のアプリケーションがあった。
次に、間接的な大統領選挙とパワーのターンを取って将軍との軍事独裁政権を付属。 1989年には、民主主義の協議に戻って以来、我々は、軍事なし第五選挙の候補者に来て。
現在のブラジル民主主義の事実は、政治が非武装化されているということです。政治クーデターの伝統と軍の干渉を持つ国は、これは祝われるように事実です。同様に、前例のない党組織と選挙参加のための広範な用語です。選挙人団は男性と女性は、識字かどうか、は年齢制限歳から16歳までのシステムを残しています。すべてでは、人口の70％が投票されます。決して国ではあまり政治的民主主義を持っていた。
許可されて、この初期の民主主義は1994年に知的財産権（1998年再選）、2002年には労働組合の後、1989年になって部外者をelegêssemos。ない安定した民主主義は、このシーケンスでは、このような特性を持つ大統領を選出した。現在のキャンペーンとその政治的自由の観点から、そのことなく、長期的に解決することができる当社の他の問題のいずれも祝うことがたくさんある。経済の安定の横に我々は政治的民主主義、インフレ率、10年以上にわたって受けた国に恩恵をもたらす、社会指標、全体として人口の大幅な改善を表示しています。
透明性は - 民主主義の遺産は、しばしば政治家が、そのフォームの意見分野で評価されていないようです。議会及び執行の破損の主張は当然の関心と絶望を煽っている。
この道では、議会は実際には彼らの問題は、主に他の病気を反映して全国惨劇として公開されるようになった。最大の力、透明性の欠如と内政、裁判所、検察、より効果的な行動統制の欠如です。今日、我々は公務に対処する適切な行動を強制するいかなる改革を必要としない、我々は法律を、既存の適用が必要です。
実際に、彼らは何を言ってるのかわからないときに、いくつかの候補者が政治改革"の"魔法の公式を保持します。私たちは、改革したいポイント？かのように改革"を"政治的な男を、古い全体主義的ユートピア変更するには魔法のパスだった。
選挙やパーティのシステムで、そのルールを変更したいすべての民主主義国は民主主義の質のこのような変化の影響に関する研究を実施する大学を招待した。
社会との議論があった。ここでは、問題は、政治的なクラスに対してのみ再生されるも、制憲議会の話。政治改革は、控訴は、1つは正確に何がうまく動作するように"すべて"を行うには知っていることを考えている話題です。
現時点では政治改革は多くのポイントを必要とします：比例選挙、リスト、閉じている、または開いて、混合または純粋な地区の投票、キャンペーンの公的融資、資源の配分のためのパーティー、パーティの忠誠心、基準のフェデレーションの作成に連合の最後他のものの間でパーティのファンドから。これらの点のそれぞれは、当事者間の合意を示しており、有権者の意思の発現に重大な意味を持っています。 ""改革が万能薬として提示すべきではない。
今年は、効果的な障壁句、またはパフォーマンスは、議会で表される当事者の約20を7または8つの数を減らすことであることを忘れないでください。良くも悪くもこの措置は、我々の政党制の将来について、大きな影響を持って少しそれについて言われています。問題は、当事者の数を減らすガバナンスの名前でされている場合も発効ニュースこの方向で行われます。
今回の選挙の重要な側面は、議会が執行にいくつかの候補者に投票することができますヒットすることを覚えていますが、それは民主主義を強化するためにちゃんとした政治家ではありません。悪い政治家、悪い医者のように、悪いジャーナリストなどは、常に存在していた。国は皆のための十分な機会と、大量の民主主義に突入されている範囲には、いくつかの候補の秋の品質やいくつかの賢さは、成長と仮定するのが妥当です。出力は、議会を批判するものではない法の適用をより詳細に制御し、さらなる高速化を確認してください。
責任は - 2番目の側面は、国家の問題へのアプローチ、暗いです。
すべてが陳腐な決まり文句や問題のあるコンテンツの歩行者の問題に還元される。政府側に重点を置いて、胃には、ポリシーの唯一のベクトルであるかのようにバスケットの価格です。飢餓と栄養不良は、確かに非常に深刻な深刻ですが、それは公務の他の側面に対処する責任を置き換えることはできません。貧しい人々の選挙になる目標は、貧困は、伝統的福祉国家とは対照的に進歩団体の政治的通貨となった。貧しい人々の支配は、いくつかの候補の目標です。設立の基調講演では食品や自由との間には、最初の最も重要な教えられたこと、古いマルクス主義の教科書に似ています。今日、人々は基本的な食料バスケットや責任ある政府の間で、第二抽選されていることを考えると導かれる。タイムズ紙は、クラスや革命のためではなく、新しい経済主義ですが、短期的な選挙のために、息を切らして予測している。近い将来にいくつかの現在の傾向の価値が大きなキューバことができます：お子様が供給され、学校では若者を、将来の展望なし。
独創性に欠ける、将来を構築する。短期的には重要です - 急いで空腹 - が、これはほんの始まりにする必要があります。政府機関の専門家は、我々の社会政策の危険性を示しています。高価で、ゆっくりと、非常に効率的です。我々は、ほとんどの操作を行います。これは、ラテンアメリカの軍事独裁者、人々の善意に頼っている幻想を販売し、経済的、政治的危機や独裁政権へのダメージの後に困難な時代に住んでいるarbítrio.O大陸を課すの一部です。視点の欠如は助産師の性格のリーダーシップと短期的なソリューションです。良いことは、民主主義がより密度を獲得、その社会が構成されていますが、少数民族は、例えば、ボリビアの政府としてのゲインを、自分自身を表現する。
政策の新たなアクターのこの突然の到着は新人俳優は、電源に付属の歴史的な瞬間のように、コストをかけずに、しかし、していません。ブルジョワジーは彼らの革命は、王と王妃の頭部を切断した、労働者は多くの対立の後に、音声との投票を得た。今日では、"パワーエリート"、およびその他の国ブラジルの労働組合の少数民族への新しい政治的アクターの到着、機関故障を、階級闘争という意味ではありません。それは政府が、より共和党、より多くの公務に気配りされていることの責任であることを意味します。
候補者はもちろん、はい、食糧安全保障、雇用、保健、教育、住宅を望んでいる有権者にわかりやすい議題を停止する必要があります。それは、どのような古典的な公共政策と呼ばれています求められています。それは、時間の経過とともに変化するが、それらに対する政府のコミットメントは変更することはできません解決方法。それは彼らの存在意義です。企業は、これらの問題を解決するために正当な権限をする必要があります。それはどのように平和、安全、繁栄と自由を求める男性との間の契約を表して政府を作成する方法について説明しますは、17世紀に出現した自然の法則から。民主主義の契約の問題を組み込んだ19世紀後半から。この議題は、今日続けている。
企業は原則だけでなく、すべてのことをする必要があります。上記の例なら、私たちのエリートは、典型的なされています：実際には、忘れて、受け入れをお許しください。キャンペーンはボランタリズムの即時性と勝っていた。公安は、例えば、しかし、今後の議論の基本的な部分する必要がありますので、これまで特定の候補者の間で銃撃戦に務めている。
実行されるようにキャンペーンが参考にされていません。イメージは、コンテンツを越えます。
ブラジルの企業は、政府よりもされており、機関は強いが、国は多くの危機を生き延びてきた。しかし、民主主義的な価値観が正しいと正義の概念はまだ壊れやすくなっています。選挙は、企業が社会的、政治的な協定を更新するための特別な瞬間です。
これらのイベントは、現在および将来の公共財、責任と倫理に目を向けて明確に知っていることを示すもので政治家がいる。これらの原則は、相対化することはできません。

चुनाव और बौद्धिक गरीबी: ब्राजील का मामला

चुनाव और बौद्धिक गरीबी: ब्राजील का मामला

कई बार, बदलाव के लिए रोना वैश्विक आयाम तक पहुँच जाता है, चाहे एशियाई संदर्भ में, अरब, यूरोपीय, अमेरिकी. एक प्रासंगिक विचार है कि हम वास्तव में बदलना चाहते हैं, अगर वास्तव में कुछ पता है, जो परिवर्तन के पीछे है, क्या इन परिवर्तनों के परिणाम हैं. मैं एक अच्छा पाठ, डॉ. मैरी डी 'Araujo द्वारा लिखित हिस्सा.
ब्राजील के लोकतंत्र और इसके संस्थानों की आलोचनाओं की तुच्छता पर पहले, राष्ट्रीय मुद्दों पर बहस का बौद्धिक गरीबी के बारे में दूसरा: मैं दो भागों में इस लेख को बांट देंगे.
1945, जब से देश ने एक व्यापक जनता की भागीदारी के साथ विस्तारित लोकतंत्र में शामिल हो गए जब से, वहाँ सात प्रत्यक्ष राष्ट्रपति चुनाव और प्रतिस्पर्धी थे. 1945 में वह एक सामान्य Eurico Gaspar Dutra चुने गए थे. Brigadeiro एडुआर्डो गोम्स, जनरल Tavora और सामान्य Teixeira Lott, क्रमश: 1955 1950, और 1960 में वहां सैन्य अनुप्रयोगों था.
फिर अप्रत्यक्ष राष्ट्रपति चुनाव और सत्ता में बदल जाता है ले जनरलों के साथ सैन्य तानाशाही आया था. 1989 में, लोकतांत्रिक परामर्श को लौट गया और तब से हम सैन्य बिना पांचवां चुनाव के उम्मीदवारों के लिए आते हैं.
वर्तमान ब्राजील लोकतंत्र का एक तथ्य यह है कि राजनीति ग़ैरफ़ौजीकरण किया गया है. coups की एक परंपरा और राजनीति में सेना के हस्तक्षेप के साथ एक देश के लिए यह एक करने के लिए मनाया जा तथ्य है. अभूतपूर्व समान रूप से पार्टी संगठन और चुनावी भागीदारी के लिए व्यापक शब्द है. चुनावी कॉलेज अब पुरुषों और महिलाओं, साक्षर हो या नहीं, कोई आयु सीमा के साथ 16 साल तक के लिए इस प्रणाली को छोड़ भी शामिल है. सभी में, जनसंख्या का 70% मतदाता हैं. कभी देश में इतनी राजनीतिक लोकतंत्र था.
इस नवजात लोकतंत्र की अनुमति 1994 में एक बौद्धिक (1998 में वे पुनः) और 2002 में एक संघ के बाद 1989 में एक बाहरी व्यक्ति माना, elegêssemos. कोई स्थिर लोकतंत्र के इस क्रम में चुने गए, जैसे विशेषताओं के साथ राष्ट्रपतियों. मौजूदा अभियान के साथ इसलिए राजनीतिक स्वतंत्रता के संदर्भ में और उनके बिना हमारे अन्य समस्याओं से कोई भी लंबे समय में हल किया जा सकता मनाना ज्यादा है. आर्थिक स्थिरता के अलावा हम राजनीतिक लोकतंत्र, एक देश है कि एक दशक से अधिक के लिए मुद्रास्फीति के साथ सामना करना पड़ा के लिए एक वरदान है, और सामाजिक संकेतकों के रूप में एक पूरी आबादी के लिए महत्वपूर्ण सुधार दिखा है.
पारदर्शिता - लोकतंत्र की विरासत को अक्सर नेताओं द्वारा और क्षेत्रों कि फार्म राय से बनती नहीं लगती. कांग्रेस और कार्यकारी में भ्रष्टाचार के आरोप सही चिंता और निराशा fueled है.
इस राह पर, कांग्रेस को एक राष्ट्रीय संकट जब वास्तव में उनकी समस्याओं को मुख्य रूप से अन्य बीमारियों को प्रतिबिंबित के रूप में उजागर किया जाने लगा. बड़ी शक्तियां, पारदर्शिता के अभाव और अधिक आंतरिक मामलों कोर्ट, और अभियोजन पक्ष द्वारा प्रभावी कार्रवाई पर नियंत्रण का अभाव है. आज, हम किसी भी सुधार की जरूरत नहीं है सार्वजनिक मामलों से निपटने में उचित आचरण को लागू करते हैं, हम केवल कानूनों की जरूरत मौजूदा लागू.
कुछ उम्मीदवारों के राजनीतिक सुधार "के" जादू फार्मूला पकड़ जब, वास्तव में पता है, वे किस बारे में बात कर रहे हैं नहीं होगा. हमें सुधार करना चाहते हैं, क्या जो अंक? के रूप में अगर सुधार "के लिए" एक जादू करने के लिए राजनीतिक आदमी, पुराने अधिनायकवादी स्वप्नलोक परिवर्तन पारित किया गया था.
सभी लोकतांत्रिक देश में जो चुनावी और पार्टी सिस्टम पर अपने नियमों में परिवर्तन करना चाहते थे विश्वविद्यालयों के लिए आमंत्रित लोकतंत्र की गुणवत्ता में इस तरह के परिवर्तन के प्रभावों पर अध्ययन का संचालन.
वहां समाज के साथ विचार विमर्श किया गया. यहाँ, इस मुद्दे को केवल राजनीतिक वर्ग के लिए खेला जाता है और यह भी एक संविधान सभा की बात की थी. राजनीतिक सुधार एक विषय है कि अपील की है, के रूप में विचार है कि एक वास्तव में क्या 'सब कुछ' को अच्छी तरह से काम करने के लिए जानता है.
पल में राजनीतिक सुधारों से अधिक अंक शामिल: आनुपातिक चुनाव, सूचियों, बंद है या खुला, मिश्रित या शुद्ध जिला मतदान, अभियान के सार्वजनिक वित्तपोषण, पार्टियों, पार्टी के प्रति वफादारी, मापदंड के महासंघ के संसाधनों के आवंटन के लिए निर्माण में गठबंधन के अंत अन्य बातों के अलावा पार्टी फंड से. इन अंकों की हर पार्टियों के बीच कोई आम सहमति से पता चलता है और मतदाता की इच्छा की अभिव्यक्ति पर गंभीर प्रभाव पड़ता है. "" सुधार एक रामबाण के रूप में नहीं पेश किया जाना चाहिए.
याद रखें कि इस वर्ष प्रभावी बाधा खंड, या प्रदर्शन, जो के बारे में 20 सात या आठ कांग्रेस में प्रतिनिधित्व दलों की संख्या कम हो जाएगा है. इस उपाय के एक गहरा प्रभाव है, बेहतर या के लिए के लिए बुरा है, हमारी पार्टी प्रणाली के भविष्य पर और थोड़ा इसके बारे में कहा जाता है. अगर समस्या शासन के नाम पर, पार्टियों की संख्या को कम करने में ज्यादा था खबर यह है कि बल में आता है के साथ इस दिशा में किया जाएगा.
इस चुनाव का एक महत्वपूर्ण पहलू को याद है कि कांग्रेस के कार्यकारी करने के लिए कुछ उम्मीदवारों के लिए मतदान कर सकते हैं मारा है, लेकिन यह अच्छी राजनीति को लोकतंत्र में वृद्धि नहीं है. बुरा राजनेताओं, डॉक्टरों की तरह बुरा, बुरा पत्रकारों आदि हमेशा से ही अस्तित्व. हद है कि देश के एक बड़े पैमाने पर लोकतंत्र में कूद पड़े है हर किसी के लिए पर्याप्त अवसरों के साथ, के लिए, यह उचित है लगता है कि कुछ उम्मीदवारों के गिरने की गुणवत्ता या कुछ चतुराई से बढ़ता है. उत्पादन कांग्रेस के लिए आलोचना नहीं है, लेकिन अधिक से कानून के आवेदन में अधिक से अधिक गति नियंत्रण सुनिश्चित करते हैं.
जिम्मेदारी - दूसरा पहलू, राष्ट्रीय समस्याओं के दृष्टिकोण, अंधकारमय है.
सब कुछ platitudes और आपत्तिजनक सामग्री की पैदल मुद्दों से कम है. सरकार की तरफ जोर अगर पेट की नीति का केवल सदिश के रूप में टोकरी की कीमत पर है. भूख और गरीब पोषण निश्चित रूप से गंभीर है, बहुत गंभीर हैं, लेकिन यह सार्वजनिक मामलों के अन्य पहलुओं से निपटने के लिए जिम्मेदारी नहीं बदल सकते हैं. गरीब चुनावी हो लक्ष्य, गरीबी प्रगतिशील परंपरागत welfarism करने का विरोध समूहों को एक राजनैतिक करेंसी बन गया. गरीबों के लिए सरकार कुछ उम्मीदवारों के लक्ष्य है. स्थापना का मुख्य पुराने मार्क्सवादी पाठ्यपुस्तकों है कि सिखाया है कि खाद्य और स्वतंत्रता के बीच पहला सबसे महत्वपूर्ण था जैसा दिखता है. आज, लोगों को लगता है कि बुनियादी खाद्य टोकरी और जिम्मेदार सरकार के बीच दूसरे भाग्य क्रीड़ा है का नेतृत्व किया जा रहा है. बार एक नया economism रहे हैं, एक वर्ग या क्रांति की ओर से नहीं है, लेकिन साँस से बाहर अल्पकालिक चुनाव की ओर से, परियोजनाओं. निकट भविष्य में कुछ मौजूदा रुझान के लायक एक बड़ा क्यूबा हो सकता है: बच्चों तंग आ गया और स्कूल में है, लेकिन भविष्य के लिए संभावनाओं के बिना युवा लोगों को.
कमी रचनात्मकता भविष्य का निर्माण करने के लिए. अल्पावधि महत्वपूर्ण है - जल्दी में भूख - लेकिन यह केवल एक शुरुआत की जानी चाहिए. सरकारी संस्थानों से विशेषज्ञों का हमारे सामाजिक नीतियों की precariousness दिखा. महंगी, धीमी गति से, बहुत कुशल. हम बहुत कम है. यह लैटिन अमेरिकी caudillo लोगों का अच्छा विश्वास में विश्वास करते है, भ्रम को बेचने और arbítrio.O महाद्वीप थोपना आर्थिक और राजनीतिक संकट या तानाशाही को क्षति के बाद से कठिन समय के जीवन का हिस्सा है. परिप्रेक्ष्य के अभाव दाई व्यक्तित्व नेतृत्व और अल्पकालिक समाधान है. अच्छी बात यह है कि समाज आयोजन किया है, लोकतंत्र अधिक घनत्व जीतता है, अल्पसंख्यकों खुद को अभिव्यक्त, बोलीविया में सरकारों के रूप में उदाहरण के लिए लाभ,.
नीति में यह नए कलाकारों के अचानक आगमन, लेकिन नहीं करता है, लागत के बिना किसी भी ऐतिहासिक क्षण है जब एक नए अभिनेता के सत्ता में आने के रूप में,. पूंजीपति वर्ग की क्रांति अपने राजाओं और रानियों के सिर काटने, श्रमिकों ज्यादा टकराव के बाद एक आवाज और वोट प्राप्त की. आज, नया राजनीतिक अभिनेताओं की "सत्ता कुलीन", अन्य देशों और ब्राजील में ट्रेड यूनियनों में जातीय अल्पसंख्यकों को आगमन, संस्थागत टूटने, वर्ग संघर्ष मतलब नहीं है. इसका मतलब है कि सरकार को अधिक उत्तरदायी, अधिक रिपब्लिकन, कि अधिक सार्वजनिक मामलों के लिए चौकस है होना चाहिए.
उम्मीदवारों, ज़ाहिर है, के लिए एक एजेंडा है कि मतदाता जो हाँ खाद्य सुरक्षा, रोजगार, स्वास्थ्य, शिक्षा और आवास चाहता है कि सुगम है रोकने की जरूरत है. यही है, मांग क्या एक क्लासिक सार्वजनिक नीति कहा जाता है. यह समय के साथ विविध है, लेकिन सरकार उन्हें प्रतिबद्धता नहीं बदल सकते हैं के हल के तरीके. यह उनकी किशमिश है. कंपनियों के वैध अधिकार के लिए की जरूरत है इन मुद्दों को हल. प्राकृतिक नियम है कि सत्रहवीं शताब्दी में यह एक सरकार है कि शांति, सुरक्षा, समृद्धि और स्वतंत्रता की मांग को पुरुषों के बीच एक अनुबंध का प्रतिनिधित्व करता है बनाने के लिए चर्चा में उभरा के बाद से. उन्नीसवीं सदी कि लोकतंत्र की वाचा मुद्दे शामिल से. इस एजेंडे आज जारी है.
कंपनियों, लेकिन यह भी सिद्धांतों की है कि सभी की जरूरत है. ऊपर से उदाहरण हैं, तो हमारे elites अनुकरणीय किया गया है: अभ्यास भूल जाते हैं, और अस्वीकार्य माफ कर दीजिए. अभियान प्रबल है और voluntarism के तुरंत्ता. सार्वजनिक सुरक्षा, उदाहरण के लिए, भविष्य के लिए चर्चा का एक मूलभूत हिस्सा होना चाहिए, लेकिन अब तक विशेष रूप से उम्मीदवारों के बीच एक firefight लिए कार्य किया.
छवि सामग्री से परे चला जाता है.
ब्राजील में कंपनी सरकार की तुलना में बेहतर रहा है, संस्थाओं मजबूत कर रहे हैं, देश के कई संकटों से बच गया है. हालांकि, लोकतांत्रिक मूल्यों अभी भी नाजुक और सही और न्याय के विचार. चुनाव कंपनियां अपने सामाजिक और राजनीतिक समझौता अद्यतन करने के लिए विशेष क्षण हैं.
राजनेताओं है पर इन घटनाओं चलता है कि वे वर्तमान और जनहित, जिम्मेदारी और नैतिकता पर एक आँख के साथ भविष्य स्पष्ट पता है. इन सिद्धांतों relativized नहीं जा सकता.

Выборы и интеллектуальной бедности: при Бразилии

Выборы и интеллектуальной бедности: при Бразилии

Время от времени, плакать изменения достигают глобальных масштабов, будь то в азиатском контексте, арабских, европейских, американских. Соответствующих рассмотрения является то, что мы действительно хотим изменить, если несколько на самом деле знаем, кто стоит за изменения, каковы последствия этих изменений. Я разделяю хороший текст, написанный доктором Мэри D'Араужо.
Я разделю эту статью на две части: в первую очередь на банальность критика бразильской демократии и ее институтов, второй об интеллектуальной бедности в прениях по национальным вопросам.
С 1945 года, когда страна вступила в демократии расширен с обширным участие населения, было семь прямых президентских выборов и конкурентоспособными. В 1945 году он был избран Генеральным Эурику Гаспар Дутра. В 1950, 1955 и 1960 годах было военное применение: Brigadeiro Эдуардо Гомес, генеральный Тавора и общие Тейшейра Лотт, соответственно.
Потом военной диктатуры с косвенными президентских выборов и генералов по очереди у власти. В 1989 году вернулся в демократических консультаций и с тех пор мы подходим к пятому кандидатов выборы без военных.
Факт текущего бразильской демократии является то, что политика была демилитаризована. Для страны с традицию переворотов и армии вмешательства в политику, это факт, который будет отмечаться. Столь же беспрецедентным являются широкие условия для партийной организации и участия в выборах. Коллегия выборщиков в настоящее время включает мужчин и женщин, грамотны или нет, с 16 лет без каких-либо возрастных ограничений, чтобы оставить системы. В целом, 70% населения являются избирателями. Никогда не было так много политической демократии в стране.
Это нарождающейся демократии позволили elegêssemos предполагается аутсайдером в 1989 году, после интеллектуальной в 1994 (переизбран в 1998) и Союза в 2002 году. Нет стабильной демократии избран, в этой последовательности, президенты с такими характеристиками. С нынешней кампании Поэтому много поводов для празднования в плане политических свобод и без них ни один из наших другие проблемы могут быть решены в долгосрочной перспективе. Помимо экономической стабильности мы имеем политическую демократию, благом для страны, которые пострадали уже более десяти лет с инфляцией, и социальные показатели свидетельствуют о значительном повышении уровня населения в целом.
Прозрачность - наследие демократия не кажется, часто ценится политиками и по секторам, которые формируют мнение. Обвинения в коррупции в Конгрессе и исполнительной власти справедливо работающих озабоченность и безнадежности.
На этой тропе, Конгресс стал подвергаться в качестве национального бедствия, когда на самом деле их проблемы в первую очередь отражают другие беды. Крупнейшим из них является отсутствие контроля за полномочия, отсутствие прозрачности и более эффективных действий органов внутренних дел, судов и прокуратуры. Сегодня мы не нужны реформы для обеспечения надлежащего поведения в решении государственных дел, нам необходимо только соблюдение существующих законов.
Некоторые кандидаты проведут волшебной формулы "из" политической реформы, когда, по сути, не знаю, что они говорят. То, что мы хотим реформировать, что указывает? Как будто "на" реформы магии перейти к изменению политической человек, старый тоталитарной утопии.
Все демократические страны, которые хотели изменить свои правила на избирательных и партийных систем предложил университетам проводить исследования о воздействии таких изменений в качество демократии.
Был обсужден вопрос с обществом. Здесь вопрос играет только для политического класса и даже говорил о Учредительного собрания. Политическая реформа тему, что призывы, как мысль, что не знает точно, что делать "все", чтобы хорошо работать.
Политические реформы в момент привлечь как можно больше очков: конец коалиции в пропорциональных выборов, списки, закрытые или открытые, смешанные или чистом районе голосования, государственное финансирование кампаний, создание федерации партий, партийности, критерии для распределения ресурсов от участника фонда, между прочим. Каждая из этих точек, показывает отсутствие консенсуса между сторонами и имеет серьезные последствия на выражение воли избирателей. "" Реформа не должна быть представлена в качестве панацеи.
Помните, что в этом году является эффективным барьером пункта, или производительности, которые позволят сократить около 20 в течение семи или восьми число партий, представленных в Конгрессе. Эта мера имеет огромное влияние, к лучшему или к худшему, на будущее нашей партийной системы, и мало что говорит об этом. Если проблема была в название управления, сокращение числа партий будет много сделано в этом направлении с известием, что вступает в силу.
Одним из важных аспектов этих выборов должен помнить, что попал в Конгресс может голосовать за отдельных кандидатов к исполнительной власти, но это не хорошая политика для укрепления демократии. Bad политиков, как плохо врачей, плохо и т.д. журналистов существовал всегда. В той степени, что страна погружается в массовой демократии, с широкими возможностями для всех, это разумно предположить, что качество некоторых падения кандидатов или ум некоторых расти. Выход не критиковать Конгресса, но и обеспечить больший контроль и большая скорость в применении законов.
Ответственность - Второй аспект, подход к национальным проблемам, является мрачным.
Все сводится к банальности и пешеходных вопросы сомнительного содержания. На стороне правительства основной упор делается на цену корзины, как будто живот только вектор политики. Голод и плохое питание, конечно, серьезная, очень серьезная, но она не может заменить ответственность в отношениях с другими аспектами общественной жизни. Плохим избирательным становятся мишенью, бедность стала политической валюте прогрессивных групп, традиционно отличие от welfarism. Прави для бедных цели некоторых кандидатов. Лейтмотивом создания напоминает старые марксистские учебники, которые учили, что между питанием и свободы, первым был самым важным. Сегодня люди ведут думать, что среди основных продуктов питания и ответственное правительство, является второй розыгрыш. Времена новых экономизма, не от имени класса или революции, но проекты запыхавшись, от имени краткосрочных выборов. Стоит некоторых современных тенденций в ближайшем будущем может быть большой Куба: детей кормили и в школе, но молодые люди без перспективы на будущее.
Отсутствие творчества построить будущее. Краткосрочные важно - голодные в спешке - но это должно быть только началом. Эксперты из государственных учреждений показать шаткость нашей социальной политики. Дорогой, медленно, очень эффективно. Мы очень мало. Она является частью каудильо Латинской Америки полагаться на добросовестность людей, продаем иллюзии и наложить arbítrio.O континента жизни трудные времена после повреждения экономический и политический кризис или диктатуры. Отсутствие перспективы акушерка руководство личности и краткосрочные решения. Хорошо, что общество организовано, восторжествует демократия больше плотность, меньшинства проявить себя, получить как правительства в Боливии, например.
Это внезапное появление новых действующих лиц в политике не произойдет, однако, без затрат, как и в любой исторический момент, когда новый актер пришел к власти. Буржуазия свою революцию режущими головками королей и королев, работники получили голоса и голосование после долгих конфронтации. Сегодня, появление новых политических сил "правящей элиты", этнические меньшинства в других странах и профсоюзов в Бразилии, не означает разрушения государственной, классовой борьбы. Это означает, что правительство должно быть более ответственным, более Республиканская, то есть более внимательно относиться к общественной жизни.
Кандидатов, конечно, необходимо, чтобы остановить повестки дня, что является понятным для избирателей, кто хочет да продовольственной безопасности, занятости, здравоохранения, образования и жилья. То есть, требовать то, что называется классической государственной политики. Пути ее решения менялись с течением времени, но приверженность правительства к ним не может измениться. Это их смысл. Компаниям необходимо законной власти решить эти проблемы. Так как естественный закон, который появился в семнадцатом веке в нем рассматривается, как создать правительство, которое представляет собой контракт между мужчинами стремятся к миру, безопасности, процветания и свободы. С девятнадцатого века, которые включены завет вопрос о демократии. Эта программа продолжается и сегодня.
Компаниям необходимо все такое, но также принципов. Если пример выше, наши элиты были образцовыми: практика, забыть и простить неприемлемой. Кампании взяли верх и непосредственность добровольности. Общественной безопасности, например, должна быть основной частью дискуссии на будущее, но до сих пор служил в перестрелке между конкретными кандидатами.
Способ запуска кампании не полезно. Изображение выходит за рамки содержания.
Компания в Бразилии был лучше, чем правительства, учреждения сильны, страна пережила много кризисов. Однако, демократические ценности все еще слабы и понятия права и справедливости. Выборы специальных моментов для компании обновляют свои социальные и политические пакта.
Государственные деятели на эти события показывают, что они знают, чтобы сформулировать настоящее и будущее с глазу на общественное благо, ответственности и этики. Эти принципы не могут быть релятивизованных.

Os piores alunos do mundo

Os piores alunos do mundo
[ Texto, muito bom. Pois, em um momento em que cursos superiores são reduzidos a cursos preparatórios, as universidades perdendo gradativamente sua capacidade in[formar], preparar o pensador, o intelectual orgânico a serviço da sociedade. Muitos são impossibilitados de atuarem, pois seus cursos universitários, não têm valor, pois alguns avaliadores de capacidade se intitulam marcos regulatórios, descredenciando universidades que se calam, diante do poderio arrecadador de capital oriundo de estudantes formados em seus quadros, por sucessivos “concursos” finalidade meramente arrecadatória e excludente, gerando capital na casa dos milhões, esses compram tudo, moral, dignidade, sentenças, silenciam jornalistas, reitores, senadores, deputados federais, juízes e até ministros do supremo. Esse é o poder gerado pelos piores estudantes dos cursos superiores, com reprovações nos exames na casa dos 90%, essa massa gera recursos que nem se quer são contabilizados. Texto muito apropriado aos estudantes que são submetidos aos exames de admissão profissional. Fiquem de olhos abertos]
A força de uma cultura mede-se pelas inovações por ela introduzidas, tanto a nível artístico e científico, como filosófico e médico ou tecnológico. Quando se vê as coisas desta maneira, percebe-se a distância a que Portugal está de se poder considerar um país culto: pois, se olharmos à nossa volta, vive-se em Portugal rodeado de produtos de idéias estrangeiras. Talvez só a feijoada e o galo de Barcelos sejam invenção nossa; automóveis, universidades, medicamentos, a maior parte dos livros, artes — quase tudo é feito no estrangeiro.
Penso que uma das razões pelas quais isto é assim é um mau ensino, que consiste em fazer os estudantes repetir laboriosamente ladainhas que não compreendem porque ninguém lhes explicou nem sabe explicar. Portugal deve ser, aliás, o único país do mundo em que se dá um fenômeno curioso: quando somos alunos, temos os piores professores do mundo; quando somos professores, temos os piores alunos do mundo. Será que os portugueses são mais estúpidos do que os outros povos, como se insiste em pensar?
Não creio. A inteligência está igualmente distribuída pela humanidade. A diferença está na cultura. E o problema é que a cultura escolar portuguesa, em particular, sofre de várias doenças terminais. Uma delas é o mito do Grande Investigador Genial.
A idéia de que um professor universitário tem de contribuir, ainda que humildemente, para o progresso da sua disciplina, com idéias novas e interessantes, é já, felizmente, um lugar-comum em alguns departamentos portugueses, como os de matemática, física ou economia. Mas é ainda uma idéia revolucionária nos departamentos de filosofia, onde o próprio conceito de revista acadêmica com submissão anônima de artigos é uma novidade tímida.
E assim cai-se na falácia de pensar que a solução para atraso filosófico português reside na Grande Investigação de Ponta — feita como coisa extraordinária e não, como deveria ser como tarefa rotineira. Não é difícil ver a falácia se pensarmos que o ensino da física e da matemática no secundário é terrivelmente mau, apesar de muitos dos professores destes departamentos publicarem todos os anos artigos em revistas internacionais. Então qual é o problema?
O problema dá pelo nome de "falso dilema". É ilusório pensar que "o que é preciso é investigação de qualidade", porque o que é preciso é tudo ao mesmo tempo: investigação e ensino de qualidade. Ora, se olharmos aleatoriamente para universidades perfeitamente desconhecidas, como a Universidade de Alabama, em Birmingham (EUA), encontramos fatos interessantes. Por exemplo, James Rachels não é um Grande Investigador de Ponta, se com isso se quer falar de alguém que, como Putnam ou Popper, vê as suas idéias serem discutidas durante dezenas de anos por batalhões de outros filósofos. James Rachels é apenas um professor e um investigador modesto e competente. Mas... têm dezenas de artigos publicados nas melhores revistas internacionais, vários livros publicados e várias antologias por ele organizadas. E estes materiais distribuem-se por duas categorias: materiais de investigação e materiais de ensino. Ambos coexistem, ambos são necessários, ambos fazem parte dos deveres de qualquer bom professor.
Quando se vê a realidade internacional e se reflete cuidadosamente descobre-se por que razão o ensino e a cultura portuguesas são tão fracas: não é apenas porque os professores desconhecem os circuitos internacionais de investigação, mas antes porque mesmo quem os conhece se isola e perde nesses circuitos sem atender às suas obrigações como professor. É assim que temos investigadores de ponta incapazes de dar aulas que se percebam ou de escrever meia página que se perceba sobre temas da sua pretensa especialidade — que afinal consiste apenas em repetir erudita e laboriosamente idéias alheias e em espiolhar pormenores estéreis.
Nada há de errado em espiolhar pormenores estéreis — isto é parte integrante da investigação, pois nunca se pode saber à partida se o pormenor é estéril ou o princípio de algo importante que vai mudar radicalmente a nossa compreensão das coisas. O que há de errado é imaginar altivamente que esses pormenores são a coisa mais importante do mundo, desprezando tudo o que cheire a ensino acessível, direto, sem academismos estéreis nem ademanes da expressão que só dificultam a compreensão do estudante. E é assim que temos o paradoxo: matemáticos e físicos perfeitamente integrados na comunidade internacional — ao mesmo tempo que temos manuais e aulas vergonhosas de matemática, que são a causa do terrível insucesso dos nossos estudantes.
Teremos os piores alunos do mundo? Teremos os piores professores do mundo? Não. O que temos é uma cultura caduca, cheia de ilusões e mitos, vírus da mente que teimam em propagar-se, infectando a noosfera nacional. Qualquer professor competente, no nosso país, dedicaria o seu tempo a melhorar o ensino, que precisa dos melhores talentos. E faria isso ao mesmo tempo que cumpriria as suas obrigações de investigador. Porque é precisamente para isso que lhe pagam: para contribuir, simultaneamente para a investigação da verdade das coisas e para o ensino de qualidade.
Só os mais avançados e inovadores investigadores, que contribuem decisivamente para avanços revolucionários, são, por vezes, aliviados das suas responsabilidades educativas. E o que é irônico é que alguns desses autores — como Bertrand Russell, George Berkeley, Thomas Nagel ou Simon Blackburn — deram-se, mesmo assim, ao trabalho de escrever para os estudantes de quinze anos.
Só os Grandes Investigadores de Ponta nacionais, cujo trabalho estará com toda a probabilidade esquecido dentro de dez anos, são demasiado superiores para tentar ajudar os alunos a compreender as coisas — afinal, os nossos são os piores alunos do mundo, e não merecem o nosso esforço. Mas se eles não forem formados e despretensiosamente ajudados pelos mais talentosos professores e investigadores, como poderão deixar de serem os piores alunos do mundo?
Por Desidério Murcho